Galapogos

Reizen door de Verenigde Staten en Canada

Categorie: Utah

Zion naar Las Vegas

Nadat we uitgerust uit onze tent kruipen, lopen we naar het nabijgelegen Springdale voor een lekker ontbijtje. We belanden bij Café Soleil, waar we de huisgemaakte granola met vers fruit en kwark bestellen. Het smaakt hemels, een absolute aanrader! Vervolgens keren we terug naar de camping en breken we onze tent af. De komende drie nachten zullen we de tent niet nodig hebben: we slapen in drie verschillende hotels.

Ons einddoel voor vandaag is Las Vegas, normaal gesproken op ongeveer zo’n drie uur rijden vanaf Zion. Wij rijden echter de toeristische route en zullen langer onderweg zijn. Doorgaans vermijden we tijdens onze reis de zogenaamde Interstates. Vandaag kunnen we daar echter niet omheen. Een Interstate is te vergelijken met een autosnelweg in Nederland; een Highway is simpelweg een genummerde weg en kan dus óók een achterafweggetje zijn dat vol gaten zit. Dat laatste kunnen we vaak wel waarderen. Vandaag blijkt echter ook de Interstate geen straf te zijn, want de weg tussen Zion en Las Vegas voert door een prachtig landschap.

Valley of Fire

Niet ver van Las Vegas ligt Valley of Fire State Park, een park dat bekendstaat om zijn bijzondere geologie en de verzengende hitte. Bij het openen van het autoportier wordt ons meteen duidelijk dat het hier qua temperatuur inderdaad menens is. We denken terug aan een paar dagen geleden, toen we ons bij Goblin Valley omwille van de hitte genoodzaakt zagen om vroegtijdig te vertrekken. Voor Valley of Fire geldt gelukkig dat veel moois rechtstreeks vanuit de auto te zien is, dus we zijn zeker niet voor niets gekomen. We rijden door het park en maken veel foto’s. De Scenic Drive glijdt als een slang door het landschap.

Valley of Fire

Valley of Fire

Valley of Fire

Valley of Fire

De koelte van onze auto verlaten we alleen voor de korte Elephant Rock Trail. De overige wandelingen die we hier gepland hadden, moeten omwille van de hitte wachten voor een andere keer. Linda neemt plaats achter het stuur voor de laatste 75 kilometer naar Las Vegas. Zij heeft meer rij-ervaring dan ik, en dat is in de grote stad prettig. Autorijden in Amerika is een verademing vergeleken met Nederland, maar de steden vormen daarop een uitzondering. Er zijn héél veel rijstroken en vaak is er weinig tijd om op de juiste manier voor te sorteren, tenzij je van tevoren al weet hoe het zit en hierop kunt anticiperen. Gelukkig kunnen we terugvallen op ons navigatiesysteem.

Behulpzame motoragent

Door de drukke stad rijden we recht op ons doel af en lijken we tot het laatste moment goed te rijden. Helaas blijkt de ingang van ons hotel echter niet goed geprogrammeerd te zijn in ons navigatiesysteem, met als gevolg dat we een verkeerde afslag nemen en moeten improviseren. We besluiten bij een stoplicht linksaf te slaan. Daar gaat het mis. De weg naar links blijkt afgezet, en we staan nu voorgesorteerd voor een richting die niet meer bestaat. Een U-turn maken is geen optie, want het is veel te druk en bovendien is er te weinig ruimte om de bocht in één keer te kunnen maken.

In de achteruitkijkspiegel zien we ondertussen ook nog een motoragent aan komen rijden. We beginnen ons enigszins zorgen te maken, maar de motoragent blijkt uitermate behulpzaam. Hij zet zijn motor dwars op de drukke weg, zodat het tegemoetkomende verkeer moet stoppen en wij tijd hebben om onze auto zodanig te manoeuvreren dat we een U-turn kunnen maken. Aansluitend kunnen we onze weg naar het hotel probleemloos vervolgen.

Las Vegas

Las Vegas

MGM Grand

We slapen in het MGM Grand, met ruim 6.500 kamers het grootste hotel in de Verenigde Staten. Het is even slikken als we bij de receptie arriveren, want er staan zeker tachtig(!) gasten in de rij voor de incheckbalie. Hoewel er minimaal tien receptionisten aan het werk zijn, wachten we bijna een uur voordat we aan de beurt zijn. Na het inchecken blijken we zo’n tien minuten te moeten lopen om bij onze kamer te komen en tot onze verbazing voert de route dwars door het casino. Wat ons daar meteen opvalt is de enorme tabakslucht. Een vreemde gewaarwording, want op de plekken die we tot nu toe hebben bezocht werd weinig gerookt. Bovendien is het in Amerika vrijwel overal verboden om te roken in publieke ruimtes. In Sin City gelden andere regels, zoveel is duidelijk!

Las Vegas met de kenmerkende toren van het Stratosphere-casino

Andermans hotelkamer

Aangekomen op de hotelkamer valt ons op dat er twee half gevulde glazen met sterke drank op een dressoir staan. Dat hadden we niet verwacht. Als we vervolgens ook een aangebroken pakje sigaretten aantreffen en op de televisie de tekst “Welcome at MGM Grand, Daniel” lezen, vermoeden we dat hier sprake is van een mix-up. Omdat ik weinig zin heb om helemaal terug naar de receptie te lopen, bel ik de receptie met het telefoontoestel op de kamer. Ik sta een tijdje in de wacht en leg de situatie uit. Er wordt iemand gestuurd; of we even op hem willen wachten in de hotelkamer.

Na tien minuten volgt er geklop op de deur: iemand van beveiliging. Of ik Daniel ben. “Nee, dat is het nou juist: ik ben Tom.” De beveiliger is helemaal in de war en brabbelt wat in zijn portofoon. Als de situatie hem eenmaal duidelijk is, geeft hij aan dat hij een andere kamer voor ons gaat regelen. Al met al wachten we nog zeker een kwartier voordat we in onze vervangende kamer kunnen. We hadden gehoopt op een gratis upgrade in verband met het ongemak, maar dat zit er helaas niet in. Uitgeput van het lange wachten ploffen we neer op het comfortabele bed.

Behalve veel kamers heeft dit hotel ook veel zwembaden en die willen we natuurlijk wel even proberen. Daar moeten we niet te lang mee wachten, want casino-zwembaden in Las Vegas sluiten doorgaans al laat in de middag of vroeg in de avond. Ook in de zwembaden wordt de reputatie van Las Vegas als ‘Sin City’ waargemaakt: het is lastig om badgasten te vinden die níét met een plastic beker vol alcohol in het zwembad dobberen. Desondanks genieten we van het lekker warme water.

Las Vegas

In de avond gaan we de stad in. We lopen langs de Strip vanaf MGM Grand naar het Venetian, en gaan onderweg langs bij het Bellagio. We kijken onze ogen uit, niet in het minst vanwege de kleurrijke en aangeschoten mensen op straat. De fonteinenshow bij het Bellagio is mooi om te zien, maar haalt het toch niet bij Aquanura in ‘onze’ Efteling. Beide shows zijn gemaakt door hetzelfde bedrijf, WET uit Los Angeles.

Bij MGM Grand besluiten we een gokje te wagen. We hebben $ 10 aan gratis casino-tegoed bij elkaar gespaard met een iPhone-spelletje en we zijn van plan dat hier ter plekke om te zetten in een paar miljoen harde cash. Uiteindelijk winnen we iets meer dan 7 dollar, die we niet opnieuw vergokken maar als echte Nederlanders laten uitbetalen. Tevreden met ons gratis geld nemen we de lift naar onze hotelkamer en vallen we, na alle hectiek van de stad, in een diepe slaap.

Overnachting: MGM Grand ($ 112)
Afstand afgelegd: 360 km

Zion

Vandaag gaan we een flinke hike doen: de Observation Point Trail. In alle vroegte nemen we een shuttlebus naar de trailhead. Hoewel de wachttijd voor een shuttlebus in de ochtenduren in Zion behoorlijk kan oplopen (denk: massa’s mensen die tegelijkertijd het park in willen), hebben wij hier gelukkig nog geen last van. Het startpunt van onze wandeling ligt nabij Weeping Rock, waar wij gisteren geweest zijn. Die wandeling duurde slechts een kwartiertje. De wandeling die we vandaag op het programma hebben staan kost echter al snel een uur of vier.

Observation Point

Wij lopen naar Observation Point, een hooggelegen punt aan de oostelijke rim van de vallei. In totaal lopen we bijna 13 kilometer en klimmen we zo’n 700 meter. Door vroeg van start te gaan, hopen we optimaal van de schaduw te kunnen profiteren. In de volle zon langs een steil pad omhoog zigzaggen lijkt ons niet zo aantrekkelijk. De klim is pittig, maar bij iedere bocht wordt het uitzicht mooier. Het is dus geen straf om geregeld even in te houden en de omgeving in ons op te nemen.

Uitzicht vanaf het onderste deel van de trail naar Observation Point, Zion National Park

Uitzicht vanaf het onderste deel van de trail naar Observation Point

Halverwege de klim loopt het pad door Echo Canyon, een smalle kloof tussen twee bergwanden in. Voor ons vormt dit een kleine oase van vlakheid. Voorbij Echo Canyon gaat de klim verder. We komen niet veel mensen tegen, want het is te vroeg op de dag om al tegenliggers te kunnen hebben. De enkele tegenligger die we wél zien, is vermoedelijk gestart bij een andere trailhead. De laatste kilometers van de trail zijn vlak. We bevinden ons op een plateau en lopen in een bosrijk gebied. De omgeving is hier minder spectaculair, maar we weten dat de rim van het plateau niet ver weg is. Ieder moment zouden we dus weer zicht kunnen krijgen op de canyon.

Trail naar Observation Point in Zion National Park

Trail naar Observation Point

In de verte zien we enkele mensen stilstaan. Dát zou weleens Observation Point kunnen zijn. We blijken gelijk te hebben. Het eindpunt van de wandeling biedt een schitterend panorama-uitzicht over de vallei. Omdat we geen haast hebben, blijven we lange tijd genieten van deze plek. We maken foto na foto, kletsen met medewandelaars en raken toevallig aan de praat met een stel dat uit Nederland afkomstig is. Het koppel is niet op vakantie, maar woont in de buurt en heeft het voorrecht om geregeld korte trips te kunnen maken in deze omgeving.

Angels Landing

Vanaf Observation Point zien we aan de overkant van de vallei Angels Landing liggen. Dit veel lager gelegen punt is het einddoel van de bekendste trail in Zion National Park. De trail naar Angels Landing gaat rakelings langs diepe afgronden en er zijn kettingen langs de route bevestigd als steun. Het is ongetwijfeld erg mooi, maar allerminst geschikt voor mensen met hoogtevrees zoals ikzelf. Ik heb dan ook bewust gekozen voor de wandeling naar Observation Point. Hier hoeven we alleen bij het eindpunt te waken voor voldoende afstand tot de afgrond en het is bovendien beduidend rustiger. Een heerlijke wandeling!

Observation Point in Zion National Park

Observation Point. Doel bereikt!

Uiteindelijk blijven we een uur op Observation Point alvorens we beginnen aan onze afdaling. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel, en veel delen van het pad liggen nu in de zon. Hoewel we afdalen, is het door de intense zon best afzien. Eenmaal beneden nemen we de bus naar Zion Lodge, waar we onszelf trakteren op een lekker softijsje. Nou ja, ‘ijsje’: het ijs torent even hoog als het hoorntje lang is. Na een fikse wandeling komen die calorieën echter goed van pas.

Emerald Pools

Voordat we teruggaan naar de camping maken we nog een korte wandeling. Vanuit Zion Lodge loopt een redelijk eenvoudig pad naar de Emerald Pools. We voelen onze spieren inmiddels behoorlijk. Na het bereiken van de Lower Emerald Pools besluiten we om weer terug te lopen: we kunnen niet zeggen dat we onder de indruk zijn. De Middle en Upper Emerald Pools laten we daarom aan ons voorbij gaan. Zion National Park als geheel heeft echter een diepe indruk op ons gemaakt. Het voelt als een waar wandelparadijs vol mogelijkheden tot avontuur, één van de hoogtepunten van onze reis.

Overnachting: Watchman Campground ($ 20)
Afstand afgelegd: 0 km

Bryce Canyon naar Zion

Het zwaartepunt van het natuurschoon in Bryce Canyon bevindt zich niet ver van het visitor center vandaan. Het gebied onder de rim ter hoogte van het visitor center heet ook wel het Bryce Amphitheater.  Door dit gebied lopen diverse wandelingen. In alle vroegte trekken we onze wandelschoenen aan en gaan we op pad.

Bryce Amphitheater in Bryce Canyon

Bryce Amphitheater

Queens-Navajo Loop

We besluiten om vanochtend de Queens Garden Trail en Navajo Loop Trail te combineren. Via de Queens Garden Trail lopen we geleidelijk de vallei in, waar we volledig omringd worden door de hoodoos en arches. Het zachte ochtendlicht zorgt voor prachtige vergezichten. In de jaren negentig werden de bekendste clown en acrobaat van Nederland in deze vallei op de hielen gezeten door een stel boeven. Gelukkig kunnen wij hier zelf zónder angst voor gespuis genieten van de natuur. Via de Najavo Loop Trail bereiken we Wall Street, een steil en zigzaggend pad dat ingeklemd ligt tussen torenhoge rotsmuren. Het kwik begint inmiddels helaas al flink op te lopen. Moe maar voldaan bereiken we de rim.

Queens-Navajo Loop in Bryce Canyon

Queens-Navajo Loop

We rijden terug naar de camping om ons tentje in te pakken en rijden het park uit. Onze volgende stop is Zion National Park. Hoewel Zion op minder dan twee uur rijden van Bryce ligt, doen we er veel langer over: de mooie omgeving dwingt ons met enige regelmaat om onderweg te stoppen. Niet ver van Bryce Canyon treffen we Red Canyon Arch, een mooie tunnel uitgehouwen uit de rotsen. Ook deze plek komt ons wel érg bekend voor. We volgen het voorbeeld van onze jeugdhelden Bassie en Adriaan en zetten de auto hier even stil.

Red Rock Arch

Red Rock Arch

Zion

Omdat we Zion via de oostzijde benaderen, hebben we het voorrecht om over de Zion-Mount Carmel Highway te rijden. Al na de eerste meters wordt het ons duidelijk dat ook dit park in geen enkel opzicht te vergelijken is met de parken die we eerder deze reis hebben bezocht. De warme kleur van de rotsen in combinatie met het weelderige groen zorgt voor een schilderachtig geheel. De weg waarover we rijden is geasfalteerd met roodbruin asfalt en gaat prachtig op in de omgeving.

Zion - Mount Carmel Highway in Zion National Park

Zion – Mount Carmel Highway

Canyon Overlook Trail

Het lukt ons eenvoudig om onze auto te parkeren op het kleine parkeerterrein bij de trailhead van de Canyon Overlook Trail. Dit is een korte trail die leidt naar een subliem uitzichtpunt. Tijdens de wandeling wordt direct duidelijk hoe overvloedig de vegetatie hier is, heel anders dan de gortdroge omgeving van Moab. De hitte is er echter niet minder om. We zien om ons heen dat veel mensen de – op zich eenvoudige – klim onderschatten en zonder water op pad gaan. Gelukkig zijn flinke delen van de trail schaduwrijk. Na enig geklauter over rotsen en het passeren van enkele smalle richels worden we beloond met een fantastisch uitzicht over de vallei en de route die nog voor ons ligt.

Canyon Overlook Trail in Zion National Park

Canyon Overlook Trail

Uitzicht vanaf eindpunt Canyon Overlook Trail in Zion National Park

Uitzicht vanaf eindpunt Canyon Overlook Trail

Maar allereerst moeten we een smalle tunnel met een lengte van bijna twee kilometer overbruggen, een bekende bottleneck in het verkeer. Grote voertuigen zoals campers kunnen hier alléén passeren door beide weghelften tegelijkertijd te gebruiken. Omdat het veel tijd en moeite kost om de tunnel af te sluiten voor verkeer uit de andere richting, betalen bestuurders van grote voertuigen een tarief voor deze service. Aangezien wij in een normale personenauto rijden, is de doorgang voor ons gratis. Wel moeten we enig geduld opbrengen in de onvermijdelijke file vóór de tunnel: er rijden immers heel wat campers op de Amerikaanse wegen!

Watchman Campground

Aan de andere kant van de tunnel volgt een spectaculaire weg die door de canyon naar beneden zigzagt. Niet veel later bereiken we het door ons gereserveerde, idyllische plekje op de Watchman Campground. Onze kampeerplek ligt heerlijk in de schaduw van een groep bomen, en het is er een komen en gaan van eekhoorns en kleurrijke vogels. Zoals op Amerikaanse campings standaard het geval is, beschikken we ook nu over een eigen picknicktafel en een fire pit.

We zetten ons tentje op en besluiten om hier op ons gemak een boek te lezen onder het genot van een hapje en een ijskoud drankje. We blijken onze picknicktafel echter te moeten delen met een kolibrie, die om onduidelijke reden steeds opnieuw onder onze tafel zweeft. Een vorige campingbezoeker zal wellicht zoetigheid hebben gemorst. Het is voor ons de eerste keer dat we een kolibrie in het wild zien. Ongelofelijk hoe stabiel zo’n beestje in de lucht kan blijven hangen door simpelweg op moordend tempo de vleugeltjes heen en weer te bewegen. Prachtig!

Riverside Walk

Omdat het nog enkele uren licht zal zijn, lopen we richting het visitor center om daar een shuttlebus richting het park te nemen. De scenic drive in Zion National Park is buiten de wintermaanden alleen per shuttlebus te bezoeken: er zijn in de canyon simpelweg te weinig parkeerplaatsen om auto’s toe te kunnen laten. We nemen de bus tot de laatste stop, Temple of Sinawava. Hier begint de Riverside Walk, een geasfalteerd pad van enkele kilometers lengte dat ons nóg wat dieper de canyon in voert. Het is een makkelijk begaanbare, populaire route die langs de oever van de Virgin River leidt.

De canyon wordt gaandeweg de wandeling steeds nauwer en is aan het eind van het pad nog maar een tiental meters breed. De rotswanden blijven echter gigantisch hoog, waardoor zonlicht deze plek zo laat op de middag niet meer weet te bereiken. De Riverside Walk loopt uiteindelijk dood op de Virgin River, de rivier die verantwoordelijk is voor het ontstaan van deze canyon. Het is mogelijk om de rivier vanaf dit punt te doorwaden om dieper de nauwe canyon in te komen, een wandeling die bekend staat als The Narrows. Ouderen en gezinnen met jonge kinderen badderen volop bij het startpunt; de échte avonturiers wagen zich verder.

Virgin River langs Riverside Walk in Zion National Park

Virgin River langs Riverside Walk

The Narrows

Gelukkig zijn we goed voorbereid en hebben we stevige Teva-sandalen en wandelstokken bij ons. Die wandelstokken zijn nodig om de balans te kunnen bewaren in het snelstromende water en te peilen hoe diep het water is. De hoeveelheid water die per seconde door The Narrows stroomt is sterk variabel, afhankelijk van de hoeveelheid smeltwater die uit hoger gelegen gebieden komt. Tijdens ons bezoek bedraagt de waterafvoer ruim 100 kubieke voet per seconde, relatief veel. Het water staat dan ook regelmatig tot aan ons middel en soms zelfs tot aan borsthoogte. We vermaken ons uitstekend en het water is heerlijk koel. Ook genieten we heimelijk van het geklungel van twee Japanse toeristen vóór ons. Deze dames, gekleed in een kittig jurkje met zonnehoed, worstelen zich door het water terwijl ze hun stiletto-hakken en dure smartphone boven hun hoofd houden. Desondanks houden de twee het verrassend lang vol.

Helaas moeten we wel een beetje op de tijd letten. We moeten immers ook nog terug naar ons startpunt en het lijkt ons niet gemakkelijk om in het donker een veilige weg door het water te vinden. Bovendien rijden de pendelbussen richting het visitor center maar tot een bepaald tijdstip.

Weeping Rock

Terug bij de bushalte blijkt dat we nog een uurtje over hebben. We brengen daarom een bezoek aan Weeping Rock, een ‘huilende’ rotswand. Over een lengte van enkele tientallen meters vallen hier continu druppels water langs de rotswand naar beneden. Mossen en varens gedijen er uitstekend, resulterend in hanging gardens. Leuk om even te zien, en het kost niet veel tijd.

Overnachting: Watchman Campground ($ 20)

Afstand afgelegd: 145 km

Capitol Reef naar Bryce Canyon

Vandaag rijden we naar Bryce Canyon National Park. We beginnen onze dag met een ontbijt in het restaurant van ons motel. Wanneer we kamperen kiezen we meestal voor een supermarkt-ontbijt, vaak fruit in combinatie met een stuk brood. Vandaag ontbijten we echter volledig in Amerikaanse stijl met o.a. toast, ei, worstjes en hashbrowns, een soort rösti.

Utah State Highway 12

Er zijn twee manieren om van Torrey naar Bryce Canyon te rijden. Bewust kiezen we voor de langzaamste route via de Utah State Highway 12. Direct na vertrek uit Torrey begint deze weg langzaam te stijgen. Het hoogste punt ligt uiteindelijk op ongeveer 3.000 meter boven zeeniveau. Voorbij het plaatsje Boulder rijden we het Grand Staircase-Escalante National Monument binnen, een natuurgebied dat het vooral moet hebben van de afgelegen ligging en het gebrek aan asfalt. Ten zuiden van Boulder volgt The Hogback. De weg ligt hier op een smalle richel met aan weerszijden een steil aflopende helling. Snel rijden gaat daardoor niet, en veel reizigers stoppen langs de kant van de weg om te genieten van het landschap en foto’s te maken.

Utah State Highway 12

Utah State Highway 12

In de buurt van het dorp Escalante pauzeren we bij Kiva Koffeehouse, een mooi gesitueerd eettentje pal aan onze route. Door de panoramische ramen hebben we goed zicht op de omgeving. We drinken hier alleen wat, aangezien we stevig ontbeten hebben en van plan zijn om in de buurt van Bryce Canyon een pizza te eten. Het duurt niet lang meer voordat we daar zullen zijn.

Op vakantie trekken we ons niet zoveel aan van het tijdstip waarop we eten. De ene dag nuttigen we een uitgebreide lunch en eten we in de avond een broodmaaltijd, de andere dag is het net andersom. En hebben we een stevige wandeling op het programma staan, dan kan het ook goed zo zijn dat we twee keer op een dag buiten de deur eten. Het ligt dus maar net aan ons programma en de eetgelegenheden die we tegenkomen. Zelf koken op de camping doen we zelden. We hebben weliswaar een klein gasbrandertje meegenomen, maar die gebruiken we vooral om water te koken voor thee of instant noodles.

Bryce Canyon

De pizza bij de voorgenomen stop smaakt ons goed. Aangekomen in het park zetten we meteen ons tentje op, dan hoeft dat vanavond immers niet meer te gebeuren. Met onze auto rijden we de gehele scenic drive af en stoppen we bij diverse uitzichtpunten aan de rim. Er rijden hier ook gratis pendelbussen, maar aan parkeerruimte vandaag geen gebrek en daarom verkiezen we onze eigen bolide. Helaas is Bryce Point momenteel niet toegankelijk, omdat wordt gewerkt aan de infrastructuur. Dat moet natuurlijk ook gebeuren. Als je een tiental parken aandoet tijdens één reis ontkom je niet aan wat werkzaamheden hier of daar. Zo was een paar dagen geleden in Arches National Park de Windows-sectie gesloten.

Vanuit het visitor center maken we een wandeling van Sunset Point naar Sunrise Point en weer terug. Sunset Point en Sunrise Point blijken – ondanks de naamgeving – allebei prachtig te zijn tijdens zonsondergang. Hoewel we deze reis al heel wat rode rotsen hebben gezien, is dit park toch weer uniek in zijn soort. Wat zouden we hier graag nog eens terugkomen als de vallei in een dikke laag sneeuw gehuld is! Bryce in de winter moet betoverend mooi zijn.

Bryce Canyon

Bryce Canyon

Bryce Canyon

Bryce Canyon

Overnachting: Sunset Campground ($ 15)
Afstand afgelegd: 245 km

Moab naar Capitol Reef

Aan al het moois komt een eind; zo ook aan ons driedaagse bezoek aan Moab en omgeving. Er zijn nog ontzettend veel toffe activiteiten waar we deze reis geen tijd voor hebben gehad, waaronder de hikes bij Fisher Towers en False Kiva. We weten daarom nu al zeker dat we nog eens naar dit gebied willen terugkeren.

Delicate Arch

Maar eerst gaan we vandaag terug naar Arches National Park om de hike bij Delicate Arch van ons lijstje te kunnen strepen. Dit is met afstand de bekendste natuurlijke boog in het park. Om de boog te bereiken, moet er redelijk wat geklommen worden. Bovendien voert het pad aan het einde langs een steile afgrond. Gelukkig blijkt het pad hier vrij breed te zijn en heb ik geen last van hoogtevrees, iets waar ik van tevoren een beetje bang voor was. Wanneer we arriveren bij Delicate Arch zijn we – ondanks het vroege tijdstip – bepaald niet de enige bezoekers. Na wat foto’s gemaakt te hebben, wandelen we terug naar de auto en laten we Moab achter ons. De tent hebben we vanochtend reeds afgebroken.

Maze-district

Het is ruim drie uur rijden van Moab naar ons hotel in Torrey. We slapen vannacht voor het eerst sinds Las Vegas weer in een hotel, om de doodeenvoudige reden dat we maar één nacht blijven en dat het ons daarom relaxter lijkt om de tent niet te hoeven opbouwen en afbreken.

Een groot deel van de rit rijden we in een bocht om Canyonlands National Park heen. Daarbij komen we ook in de buurt van de toegangsweg naar het Maze-district. Dit deel van het park wordt zeer weinig bezocht: het ligt buitengewoon afgelegen en bovendien liggen er geen verharde wegen naar of in dit deel van het park. The Maze is vooral populair bij backpackers die meerdaagse tochten maken. Daarvoor is een gedegen voorbereiding wel een vereiste. Het gebied heet niet voor niets Maze, en het klimaat is meedogenloos. Drinkwater is hier bijvoorbeeld nergens voorhanden. Je bent er dus volledig op jezelf aangewezen.

Goblin Valley

Halverwege de rit naar Torrey gaan we langs bij Goblin Valley State Park, gekenmerkt door de vele rotsen die er uitzien als grote paddestoelen. Hier noemen ze dit soort rotsen ook wel hoodoos, in het Nederlands ‘aardpiramides’. Het ziet er allemaal best aardig uit, maar ik begin al na drie minuten te hijgen en puffen van de intense hitte. Hier rondlopen is gewoon niet gezond, punt. Linda heeft iets meer energie en doorzettingsvermogen, maar al snel beseft ook zij dat het niet verstandig is om hier lange tijd rond te blijven lopen. Mochten we hartje winter nog eens in de buurt zijn, dan geef ik het gebied graag een herkansing. Omdat we afgemat zijn door de hitte, besluiten we de nabijgelegen Little Wild Horse Canyon over te slaan.

Goblin Valley

Goblin Valley

Capitol Reef

Het laatste deel van de rit is prachtig. De omgeving wordt steeds interessanter en kleurrijker. Het rotslandschap is hier weer heel anders dan in de omgeving van Moab: we bevinden ons hier op grotere hoogte en vegetatie is veel nadrukkelijker aanwezig. Zodra we Capitol Reef National Park binnenrijden, hebben we het gevoel dat we door een sprookjeslandschap rijden. Er is nog nét voldoende tijd om de scenic drive te rijden, de enige andere verharde weg in het park. Het is jammer dat we zowel vandaag als morgen geen tijd hebben om dit park verdere eer aan te doen. Een extra reden om nog eens terug te keren!

Capitol Reef National Park

Capitol Reef National Park

Capitol Reef National Park

Capitol Reef National Park

Ons hotel blijkt eigenlijk een motel te zijn. Dat is helemaal niet vervelend, want dat betekent dat we de auto bij de voordeur van onze kamer kunnen parkeren en nauwelijks hoeven lopen met onze bagage. De kamer is comfortabel. Hier in Amerika zijn de kamers standaard sowieso een stuk groter dan we gewend zijn in Europa, erg fijn als je veel bagage hebt. In de achtertuin van ons motel staat een bijgebouw met daarin een zwembad en jacuzzi.

Jacuzzi

Het is in de Verenigde Staten eerder regel dan uitzondering dat er naast een zwembad ook een jacuzzi aanwezig is. Ik vind het heerlijk, al is de temperatuur van het water soms aan de hoge kant. Jacuzzi’s bedien je in Amerika zelf. Er hangt eigenlijk altijd een draaiknop waarmee je de jacuzzi voor een bepaalde tijd kunt activeren. Europese toeristen hebben dat vaak niet in de gaten, met als gevolg dat zij het zonder bubbels moeten stellen totdat iemand hen op de draaiknop wijst.

We eten een eenvoudige salade in het restaurant van het hotel, spenderen de verdere avond in het badcomplex en duiken vervolgens moe in ons bedje.

Overnachting: Broken Spur Inn & Steakhouse ($ 98)
Afstand afgelegd: 340 km

Moab

Later dan we eigenlijk zouden willen, zitten we in de auto. Vandaag willen we vroeg in de ochtend bij Mesa Arch in het Island in the Sky-district van Canyonlands National Park zijn. Deze natuurlijke boog licht rood op in het ochtendlicht. Bovendien verwachten we hier vroeg op de dag nog niet veel drukte. Het valt ons op dat Amerikanen over het algemeen geen ochtendmensen zijn: pas vanaf een uur of negen à tien komt men echt op gang. Dat is goed nieuws voor ons, want wij zijn vaak al vroeger op pad. Ik ben geen ochtendmens, maar door het veelvuldig buiten zijn en het slapen in een tent gaan we automatisch leven naar de stand van de zon. We worden dus vroeg wakker en gaan ook weer op tijd slapen. De zon komt hier om zes uur ’s ochtends op en gaat om half negen ’s avonds weer onder.

Het is een klein uurtje rijden van onze camping naar Island in the Sky. De weg voert door een desolaat en redelijk vlak landschap. In Amerika geldt op veel plaatsen dat vee geheel vrij rondloopt (open range cattle), en dat je dus uit moet kijken dat je geen koe op je motorkap krijgt. Het verveelt ons tot nu toe allerminst om te worden opgehouden door een kudde koeien; bovendien levert het leuke fotomomenten op.

Island in the Sky

Wanneer we het park binnenrijden wordt direct duidelijk waarom dit gebied bekendstaat als ‘Island in the Sky’: we bevinden ons op een plateau dat hoog uittorent boven het omliggende gebied. Het doet denken aan de plek waar we een paar dagen geleden waren, Needles Overlook. Het woeste terrein zorgt ervoor dat het gebied populair is onder liefhebbers van 4×4’s en terreinbuggy’s. Er zijn talloze dirt roads waar je eindeloos op kunt rondrijden mits je beschikt over het juiste voertuig. Op de camping zien we ook veel Amerikanen die achter hun auto een trailer trekken waar één of meerdere buggy’s op worden vervoerd. Ook hier geldt weer: als de Amerikanen iets doen, dan doen ze het goed en mag het wat kosten. Ik vermoed dat de buggy’s een groot deel van het jaar in de garage staan, aangezien de meeste Amerikanen niet meer dan tien tot vijftien verlofdagen per jaar hebben.

Island in the Sky in Canyonlands National Park

Island in the Sky

Mesa Arch

De trail naar Mesa Arch is rustig, en het is heerlijk lopen zo vroeg op de dag. Het zonnetje heeft al genoeg kracht om het niet koud te hebben. Bij aankomst bij Mesa Arch slaan we steil achterover van wat we aantreffen. Zó’n mooi uitzicht zagen we niet eerder tijdens deze reis. Sterker nog: zo’n mooi uitzicht zagen we nog nooit!

De arch bevindt zich aan de rand van het plateau, met daarachter een steile afgrond en een waanzinnig mooi uitzicht over de vlakte ver beneden ons. Hier kun je vele tientallen kilometers ver kijken zonder enig teken van menselijke beschaving te bespeuren, de verlaten dirt roads uitgezonderd. We blijven ruim een half uur staan om te genieten van deze plek. De grootsheid van het landschap wordt voor ons nog eens extra benadrukt door de immense stilte. Er is hier vrijwel niemand: slechts af en toe worden we gestoord door een andere toerist.

Mesa Arch in Canyonlands National Park

Mesa Arch

Grandview Point

Eigenlijk willen we niet weg, maar er is meer moois te zien. We rijden naar twee andere iconische uitzichtpunten op het plateau: Green River Overlook en Grandview Point. Bij die laatste is het mogelijk om enkele kilometers langs de rand van het plateau te lopen en zodoende steeds vanuit een andere hoek van het uitzicht te genieten. Zoals op veel plekken in de nationale parken zijn er geen hekken of barricades aanwezig om je te beschermen tegen een eventuele val. Gelukkig maar, want dat zou op een plek als deze écht afbreuk doen aan de natuurwaarde. Voordat we het park verlaten gaan we nog langs bij Upheavel Dome, een krater die vermoedelijk is ontstaan door een inslag van een meteoriet. Er liggen hier enkele lange trails, maar we kiezen ervoor om enkel een paar viewpoints te bezoeken die uitkijken over de krater.

Island in the Sky in Canyonlands National Park

Island in the Sky

Dead Horse Point

Het tweede deel van de dag brengen we een bezoek aan Dead Horse Point State Park. Dit park ligt niet ver van het Island in the Sky-district, en bevindt zich net als Island in the Sky op een hoog plateau. Bijzonder aan dit plateau is dat het niet erg groot is, en dat je dus bijna helemaal rond kunt lopen langs de rim. Ook Dead Horse Point State Park vormt een belangrijke filmlocatie in de HBO-serie Westworld (namelijk voor Mesa Hub, het hoofdkantoor van Delos).

In het park besluiten we de gehele route langs de rim af te leggen, en hierin blijken we vrijwel de enigen te zijn. Halverwege zien we in de verte diepblauwe waterbassins liggen. Dat kán bijna geen natuurlijke kleur zijn. Dat blijkt te kloppen: de bassins behoren tot een productielocatie voor kaliumchloride, oftewel potash. De kaliumchloride wordt gewonnen door middel van evaporatie. Door middel van blauwe kleurstof wordt dit proces versneld. Het levert een erg kleurrijk tafereel op, op een locatie waar je dat niet verwacht. We lopen snel door, want de lucht begint donker te kleuren en we zijn bang dat het gaat regenen of onweren. Uiteindelijk blijft het toch droog. Desondanks keren we snel terug naar onze camping, na het scoren van een avondmaaltijd bij de supermarkt: tijd voor de jacuzzi!

Dead Horse Point Overlook in Dead Horse Point State Park

Dead Horse Point Overlook

Overnachting: Moab Valley RV ($ 34)
Afstand afgelegd: 190 km

Moab

Vandaag staat de rest van Arches National Park op het programma. Arches heeft haar naam te danken aan de grote hoeveelheid natuurlijke bogen die hier te vinden zijn, in totaal meer dan tweeduizend exemplaren. Bijzonder zijn ook de rotsvinnen (fins), door erosie uitgesleten smalle maar hoge, langgerekte rotsen. Hoewel Arches voor Amerikaanse begrippen een klein park is, is het nog altijd zes keer groter dan De Hoge Veluwe. In het park zijn veel wandelpaden en uitkijkpunten en er is genoeg te doen om meerdere dagen te vullen. We kiezen er bewust voor om dit park vandaag te bezoeken; morgen begint namelijk het Memorial Day Weekend. Amerikanen hebben dan een lang weekend vrij dankzij een feestdag op maandag. Door vandaag alvast naar het populaire Arches te gaan, hopen we de grootste drukte voor te blijven.

Balanced Rock

We beginnen de dag bij Balanced Rock, een rotsformatie waarbij een groot rotsblok van ruim 4 miljoen kilo op een pilaar lijkt te balanceren. Het is een bekende bezienswaardigheid en de parkeerruimte is er beperkt. Als wij arriveren is het nog rustig; hét ideale moment dus om de korte trail rondom de basis van Balanced Rock te verkennen.

Balanced Rock in Arches National Park

Balanced Rock

Fiery Furnace

Stipt om negen uur ’s ochtends worden we verwacht bij één van de vele trailheads in het park. Onder begeleiding van een ranger zullen we een drie uur durende wandeling maken door Fiery Furnace, een deel van het park dat niet zelfstandig toegankelijk is. De tickets voor deze wandeling hebben we maanden geleden al online aangeschaft. Dat is hard nodig, want de wandeling is altijd razendsnel uitverkocht.

Fiery Furnace is een ruig stuk natuur zonder gebaande paden. Dankzij de vele hoge rotsvinnen in het landschap heeft het gebied veel weg van een doolhof. Het is hier bovendien belangrijk om zorgvuldig je stappen te kiezen, zodat de kwetsbare bodem (biological soil crust) niet aangetast wordt. Het tempo van onze wandeling ligt niet al te hoog, want de groep is vrij groot en bovendien zijn er veel kinderen bij. Door de afwezigheid van paden is het regelmatig nodig te klimmen, klauteren en schuiven over rotsblokken. Iedere paar minuten stopt de ranger om enthousiast uitleg te geven over de geologie en vegetatie. Stiekem zijn we best jaloers op het werk van deze man. Maar, zo verzekert hij ons lachend, je bent nooit te oud om ranger te worden! Een leerzame ochtend in een erg mooie omgeving.

Fiery Furnace in Arches National Park

Fiery Furnace

Devils Garden

Inmiddels staat de zon hoog aan de hemel. We rijden verder in de richting van Devils Garden. Helaas hebben we geen tijd voor een lange wandeling hier, dus kiezen we ervoor om twee korte rondjes te lopen. Het eerste rondje leidt ons van Sand Dune Arch via Broken Arch en Tapestry Arch terug naar het startpunt. Het tweede rondje voert via Tunnel Arch en Pine Tree Arch naar Landscape Arch en weer terug. Landscape Arch is één van de bekendste bogen in het park, maar vormt tegelijkertijd ook één van de meest kwetsbare exemplaren. In de jaren negentig zijn meerdere delen van deze boog naar beneden gestort. Aansluitend is besloten om de oorspronkelijke trail, die onder de boog door liep, te verleggen. Vanaf een veilige afstand kan Landscape Arch nu bewonderd worden.

La Sal Mountains Loop Road

Ter afwisseling besluiten we om de rest van de dag naar een totaal andere omgeving te gaan. We verlaten het park en rijden terug naar Moab. Iets ten zuiden van de stad begint de La Sal Mountain Loop Road, een weg van ongeveer 100 kilometer door de beboste bergen ten oosten van Moab. Een erg rustig, groen en koel gebied. De weg slingert zich langzaam omhoog en het verbaast ons hoe sterk de omgeving afwijkt van de lager gelegen woestijngronden, hier nog geen half uurtje rijden vandaan.

Castle Valley

Uiteindelijk dalen we weer af en arriveren we in Castle Valley, een prachtige vallei die veelvuldig in beeld is in de eerder genoemde HBO-serie Westworld. We rijden door dit gebied tijdens de zonsondergang, maar voor mooie foto’s is het eigenlijk nét te laat. De schaduwpartijen maken het lastig mooie panorama’s te maken. Bovendien is het vrij bewolkt. Via Castle Valley bereiken we de Utah State Highway 128, één van de mooiste wegen in de wijde omgeving, zo niet van het hele land. Langs de oever van de Colorado rijden we richting Moab. Hier besluiten we te dineren bij de Sunset Grill, een hooggelegen restaurant met uitzicht over heel Moab. Met een volle maag keren we terug naar onze camping, waar de jacuzzi wacht.

Castle Valley vanaf de La Sal Mountains Loop Road

Castle Valley vanaf de La Sal Mountains Loop Road

Overnachting: Moab Valley RV ($ 34)
Afstand afgelegd: 175 km

Monument Valley naar Moab

Bij het ontwaken worden we niet teleurgesteld. Wat een prachtig uitzicht! En we hoeven er niet eens voor uit onze slaapzakken te komen. Na een half uurtje genieten van het uitzicht is het tijd om op te staan.

Wildcat Trail

Bij de camping start een eenvoudige trail van circa 5 kilometer rond één van de mittens, de Wildcat Trail. Het pad loopt in het begin geleidelijk naar beneden en al snel is er van de camping niets meer te zien. We komen bijna niemand tegen, het is ook nog erg vroeg. Bijkomend voordeel is dat de temperatuur nog alleszins acceptabel is. Halverwege loopt het pad dood op een zanderige wash, een brede rivierbedding waarin alleen water staat na regenval. We volgen de wash een tijdje totdat het pad weer begint. Aan het eind van deze fraaie wandeling constateren we dat we, ondanks de nog milde temperaturen, toch aardig wat van ons drinkwater hebben verbruikt.

Terug op de camping ga ik nog even douchen. Het sanitair is hier echt uitstekend; geen overbodige luxe na al dat zand! Linda breekt ondertussen de tent af en gaat dan ook douchen, terwijl ik de laatste spullen opruim en in de auto op haar wacht.

Three Mittens in Monument Valley

Monument Valley

Forrest Gump Point

Even buiten Monument Valley zetten we de auto stil bij mijlpaal 13 langs de US-163. Op het eerste oog is hier niets bijzonders te beleven, maar als je komend vanuit Monument Valley in de achteruitkijkspiegel kijkt, verschijnt een schitterend panorama van Monument Valley inclusief de highway. Dit punt staat ook wel bekend als Forrest Gump Point, naar een scène uit de film uit 1994. Het is een populaire plek om even te stoppen, maar er staat geen expliciete aanduiding langs de kant van de weg en er is ook geen formele parkeergelegenheid. Over de weg komt weinig verkeer en bovendien zie je verkeer letterlijk van mijlen ver aankomen, dus we kunnen op ons gemak een aantal foto’s maken. We hebben bij de Walmart in Page na enig twijfelen een selfie-stick gekocht, en die komt nu handig van pas. Nu nog uitvogelen hoe je zo’n stick in de juiste hoek houdt… 🙂

Uitzicht op Monument Valley vanaf Forrest Gump Point

Forrest Gump Point

Goosenecks State Park

Even voorbij Forrest Gump Point rijden we door Mexican Hat, een klein dorpje dat bekend is vanwege een kenmerkende rotsformatie in de vorm van een sombrero. Allemaal leuk en aardig, maar ik vind er weinig aan. Vlak voorbij Mexican Hat gaan we langs Goosenecks State Park. De voornaamste reden is om even te stoppen bij het uitkijkpunt over de San Juan-rivier, die hier in een aantal hele smalle lussen door het landschap kronkelt. Het bruinige rivierwater geeft het gebied een bijzondere aanblik.

Goosenecks State Park

Goosenecks State Park

Needles Overlook

Vanaf dit punt is het landschap een tijd lang wat minder speciaal. We laten de omgeving van Monument Valley achter ons en vervolgens onze weg richting Moab. Moab is een stadje dat veel toeristen ontvangt dankzij de gunstige ligging ten aanzien van een groot aantal bezienswaardigheden.

Eén van die bezienswaardigheden is Canyonlands National Park, een enorm ruig park met veel hoogteverschil. Veel scènes uit de bekende HBO-serie Westworld – gestart ná onze vakantie – zijn rond dit park opgenomen. Het park is erg groot en kent drie verschillende ‘districten’: het Island in the Sky-district, het Needles-district en het Maze-district. Deze districten worden van elkaar gescheiden door de Colorado-rivier en de Green River, die in het park samenkomen bij de confluence. We hebben vandaag helaas geen tijd dit park aan te doen, maar we hebben wél tijd om langs Needles Overlook te rijden, een punt net buiten het park met uitzicht over zo ongeveer het hele Canyonlands-gebied.

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Het is een gigantisch gebied, met bijna 1.400 km2 even groot als de provincie Utrecht. Het uitzicht vanaf de overlook is fenomenaal. We voelen ons enorm klein terwijl we hier staan; eenzaam op grote hoogte boven de immense en woeste vlakte. In de verte zien we onweerswolken samentrekken boven het Island in the Sky-district. Het maakt het aanzicht alleen maar indrukwekkender. De overlook zelf ligt nogal afgelegen en er zijn slechts een paar andere toeristen met wie we deze ervaring hoeven delen. Hier zouden we uren kunnen blijven kijken.

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Moab

Het is nog ongeveer een uur rijden naar Moab, waar we ons tentje voor maar liefst drie nachten zullen opslaan. Alhoewel we eigenlijk liever slapen op de meer primitieve campings in de nationale parken en natuurgebieden, kiezen we nu bewust voor een commerciële camping binnen de bebouwde kom. De campings in de parken liggen hier namelijk op relatief grote afstand van voorzieningen als douches of een restaurant. Dat zou dan al snel een uur rijden zijn, terwijl we in Moab al die zaken binnen handbereik hebben. Bij aankomst op de camping is het wel even wennen: er zijn nauwelijks bomen en de kampeerplekken staan dicht op elkaar. Toch blijkt het een gezellige camping te zijn. Bovendien zijn het zwembad en de grote jacuzzi érg welkom na een dag in de buitenlucht.

Arches National Park

We zetten onze tent op, en omdat het nog niet donker is besluiten we alvast kort een kijkje te gaan nemen in Arches National Park. De ingang van dit park ligt op slechts vijf minuten rijden van onze camping. Vanaf de park-ingang is het nog eens vijf minuten rijden naar de trailhead voor Park Avenue, een eenvoudige en korte wandeling langs een aantal imposante monolieten. Linda waant zich hier een dinosaurus uit lang vervlogen tijden. In de omgeving van Moab hebben overigens daadwerkelijk dinosaurussen geleefd. De zon gaat bijna onder als we terug bij de auto zijn.

La Sal Mountains Viewpoint

Bij het La Sal Mountains Viewpoint genieten we van de mooiste zonsondergang die ik tot nu toe in mijn leven gezien heb. We zijn hier niet alleen: er staan een stuk of twintig fotografen met tezamen voor zeker tweehonderdduizend euro aan fotografie-apparatuur. Zoveel wordt ons al duidelijk: als Amerikanen iets doen, dan doen ze het goed en mag het wat kosten.

Arches National Park

Arches National Park

Terug op de camping duik ik nog even de jacuzzi in. Tussen negen en tien uur ’s avonds worden kinderen geweerd en zijn het zwembad en de jacuzzi enkel bedoeld voor volwassenen. De watertemperatuur is perfect en ik geniet na van een ontzettend mooie dag, terwijl mijn lieftallige assistente de was doet.

Overnachting: Moab Valley RV ($ 34)
Afstand afgelegd: 350 km

Page naar Monument Valley

In tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag een drukke dag voor de boeg. ’s Ochtends bezoeken we Lower Antelope Canyon én Upper Antelope Canyon, en aan het einde van de middag worden we in Monument Valley verwacht voor een tour.

We breken snel onze tent af en maken een essentiële stop bij het sanitaire gebouw alvorens we vertrekken. In het sanitaire gebouw hangt namelijk een geldwisselautomaat. Hier wisselen we briefgeld in voor een zak vol quarter coins. Deze quarters zijn het enige muntgeld dat er toe doet in de VS: allerlei apparaten die op muntgeld werken (wasmachines, wasdrogers, douches) accepteren alléén quarter coins. Het kan kortom geen kwaad om hier een voorraadje van in te slaan. Wisselgeld krijg je immers nauwelijks als je zoveel mogelijk met een creditcard afrekent. Wat bovendien erg leuk is, is dat de quarters in verschillende thema’s geslagen worden. Zo is er een serie met staten, en een serie met nationale parken en historische locaties. Per jaar verschijnen binnen die laatste reeks, America the Beautiful, vijf nieuwe quarters. Ik neem me voor de muntjes te gaan verzamelen als aandenken aan onze vakantie(s).

Antelope Canyon

Allereerst brengen we een bezoek aan Antelope Canyon, bekend van de bureaubladachtergronden van zowel Windows als MacOS. Antelope Canyon is een slot canyon: een zeer nauwe canyon die veel dieper dan breed is. Slot canyons worden door erosie gevormd en dienen als een natuurlijk afwateringskanaal, in dit geval richting Lake Powell. Nu regent het niet bijster veel in deze regionen, maar áls het regent, kun je maar beter maken dat je je niet in een slot canyon bevindt. Omdat het er zo nauw is, loopt het in een mum van tijd vol water. Levensgevaarlijk dus. Ieder jaar komen er in de VS tientallen mensen om het leven door deze flash floods. Aan de rand van Lower Antelope Canyon zijn om deze reden op verscheidene punten touwladders geïnstalleerd, die in noodsituaties naar beneden kunnen worden gelaten. Vandaag is de lucht gelukkig stralend blauw.

Waarschuwing voor flash floods

Waarschuwing voor flash floods

Antelope Canyon ligt voor een groot deel op grondgebied van de Navajo Nation, een gebied van 71.000 kmin Arizona, Utah en New Mexico. De Navajo Nation wordt op relatief autonome wijze bestuurd door de Navajo-indianen die al zeer lang in dit gebied wonen. In verschillende delen van Antelope Canyon worden tours verzorgd; een wandeling door de slot canyon zonder gids is niet toegestaan. Wij besluiten twee tours te doen, die in Lower Antelope Canyon en die in Upper Antelope Canyon. Voor beide geldt: ruim vooraf reserveren.

Lower Antelope Canyon

Lower Antelope Canyon kan het best in de ochtend worden bezocht en vormt daarom onze eerste stop. Dit is de goedkoopste tour van de twee, vermoedelijk omdat je er zelf met de auto heen kunt rijden. Vanaf een afstandje lijken we op een braakliggend stuk land af te stevenen: er is niets dat de nabijheid van een canyon doet vermoeden. Maar zoals gezegd zijn slot canyons per definitie smal, en in geval van Lower Antelope Canyon wordt de canyon bereikt vanaf de bovenzijde. Uiteindelijk verraadt een smalle spleet in de grond de locatie van de canyon. Hoewel we via stevige metalen trappen (vaak zelfs met trapleuning) afdalen in de diepte, voelt het allemaal best avontuurlijk. De tour is erg de moeite waard, de sfeer is ontspannen en er is genoeg tijd voor het maken van foto’s.

Lower Antelope Canyon

Lower Antelope Canyon

Upper Antelope Canyon

Na afloop rijden we terug naar Page, eten we een broodje bij Subway (inderdaad, alwéér) en melden we ons bij de verzamelplaats voor onze tour naar Upper Antelope Canyon. De ingang van dit deel van de canyon is niet bereikbaar met een normale personenauto. Vanuit het centrum van Page worden we daarom met terreinwagens naar de canyon gebracht. In slot canyons als Antelope Canyon komt weinig daglicht, maar het licht dat wél weet door te dringen creëert prachtige lichtpartijen. Het is dus belangrijk om onze bezoeken goed te timen. Voor Upper Antelope Canyon geldt dat de lichtinval rondom het middaguur perfect is. De tour door dit deel van de canyon is duidelijk drukker en het tempo ligt hoger, maar gelukkig zijn we hier (mentaal) op voorbereid. Van de lichtinval in de canyon krijgen we maar geen genoeg.

Ingang van Upper Antelope Canyon

Ingang van Upper Antelope Canyon

Tijdzones

Na afloop van de tours beginnen we aan de autorit naar Monument Valley. We controleren eerst nog even of onze telefoons nog staan ingesteld op de juiste tijd. In dit deel van Amerika is dat geen simpele aangelegenheid. Zo bevinden Nevada/California en Arizona/Utah zich in twee verschillende tijdzones. Arizona doet echter weer níét mee met de zomertijd, in tegenstelling tot de andere staten. Navajo Nation ligt verspreid over drie staten, en heeft besloten om voor het deel van hun grondgebied in Arizona wél mee te doen met de zomertijd. Om het toeristen gemakkelijker(?) te maken is dáár weer een uitzondering op gemaakt als het gaat om de tourtijden van Antelope Canyon. Het resultaat is dat je tijdens het rondrijden hier continu de klok blijft verzetten!

Monument Valley

Na een paar uur rijden wordt het landschap steeds vlakker en uitgestrekter, en zien we hier en daar opvallende buttes en mesas opdoemen, zandsteenformaties die kenmerkend zijn voor deze omgeving. In Monument Valley staan de bekendste van deze formaties: West Mitten ButteEast Mitten Butte en Merrick Butte. Deze drie-eenheid vormt het decor voor talloze westerns en games. We zetten ons tentje op op een wel héél idyllische locatie: een primitieve camping op een zanderige helling, met vrij uitzicht op Monument Valley. Veel beter gaat het niet worden! We positioneren ons tentje op zo’n manier, dat we morgenochtend bij het wakker worden alleen maar de voorzijde hoeven open te ritsen voor een grandioos uitzicht.

The View Campground in Monument Valley

The View Campground in Monument Valley

De dag zit er nog niet op. Snel haasten we ons naar het visitor center waar we hebben gereserveerd voor een jeep-safari. Buiten de hoofdweg liggen er geen geasfalteerde wegen door Monument Valley. Omdat we met een huurauto onverzekerd zijn als we over dirt roads rijden, hebben we een tour geboekt. Deze tour brengt ons ook op plekken waar je zonder gids niet mag komen. Het is allemaal erg kleinschalig en we krijgen volop gelegenheid om vragen te stellen aan onze vrouwelijke Navajo-gids. Wanneer we aan het eind van de dag in ons tentje kruipen, is het alweer donker.

Monument Valley

Monument Valley

Overnachting: The View Campground ($ 21)
Afstand afgelegd: 235 km

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén