Galapogos

Reizen door de Verenigde Staten en Canada

Categorie: Arizona

Monument Valley naar Moab

Bij het ontwaken worden we niet teleurgesteld. Wat een prachtig uitzicht! En we hoeven er niet eens voor uit onze slaapzakken te komen. Na een half uurtje genieten van het uitzicht is het tijd om op te staan.

Wildcat Trail

Bij de camping start een eenvoudige trail van circa 5 kilometer rond één van de mittens, de Wildcat Trail. Het pad loopt in het begin geleidelijk naar beneden en al snel is er van de camping niets meer te zien. We komen bijna niemand tegen, het is ook nog erg vroeg. Bijkomend voordeel is dat de temperatuur nog alleszins acceptabel is. Halverwege loopt het pad dood op een zanderige wash, een brede rivierbedding waarin alleen water staat na regenval. We volgen de wash een tijdje totdat het pad weer begint. Aan het eind van deze fraaie wandeling constateren we dat we, ondanks de nog milde temperaturen, toch aardig wat van ons drinkwater hebben verbruikt.

Terug op de camping ga ik nog even douchen. Het sanitair is hier echt uitstekend; geen overbodige luxe na al dat zand! Linda breekt ondertussen de tent af en gaat dan ook douchen, terwijl ik de laatste spullen opruim en in de auto op haar wacht.

Three Mittens in Monument Valley

Monument Valley

Forrest Gump Point

Even buiten Monument Valley zetten we de auto stil bij mijlpaal 13 langs de US-163. Op het eerste oog is hier niets bijzonders te beleven, maar als je komend vanuit Monument Valley in de achteruitkijkspiegel kijkt, verschijnt een schitterend panorama van Monument Valley inclusief de highway. Dit punt staat ook wel bekend als Forrest Gump Point, naar een scène uit de film uit 1994. Het is een populaire plek om even te stoppen, maar er staat geen expliciete aanduiding langs de kant van de weg en er is ook geen formele parkeergelegenheid. Over de weg komt weinig verkeer en bovendien zie je verkeer letterlijk van mijlen ver aankomen, dus we kunnen op ons gemak een aantal foto’s maken. We hebben bij de Walmart in Page na enig twijfelen een selfie-stick gekocht, en die komt nu handig van pas. Nu nog uitvogelen hoe je zo’n stick in de juiste hoek houdt… 🙂

Uitzicht op Monument Valley vanaf Forrest Gump Point

Forrest Gump Point

Goosenecks State Park

Even voorbij Forrest Gump Point rijden we door Mexican Hat, een klein dorpje dat bekend is vanwege een kenmerkende rotsformatie in de vorm van een sombrero. Allemaal leuk en aardig, maar ik vind er weinig aan. Vlak voorbij Mexican Hat gaan we langs Goosenecks State Park. De voornaamste reden is om even te stoppen bij het uitkijkpunt over de San Juan-rivier, die hier in een aantal hele smalle lussen door het landschap kronkelt. Het bruinige rivierwater geeft het gebied een bijzondere aanblik.

Goosenecks State Park

Goosenecks State Park

Needles Overlook

Vanaf dit punt is het landschap een tijd lang wat minder speciaal. We laten de omgeving van Monument Valley achter ons en vervolgens onze weg richting Moab. Moab is een stadje dat veel toeristen ontvangt dankzij de gunstige ligging ten aanzien van een groot aantal bezienswaardigheden.

Eén van die bezienswaardigheden is Canyonlands National Park, een enorm ruig park met veel hoogteverschil. Veel scènes uit de bekende HBO-serie Westworld – gestart ná onze vakantie – zijn rond dit park opgenomen. Het park is erg groot en kent drie verschillende ‘districten’: het Island in the Sky-district, het Needles-district en het Maze-district. Deze districten worden van elkaar gescheiden door de Colorado-rivier en de Green River, die in het park samenkomen bij de confluence. We hebben vandaag helaas geen tijd dit park aan te doen, maar we hebben wél tijd om langs Needles Overlook te rijden, een punt net buiten het park met uitzicht over zo ongeveer het hele Canyonlands-gebied.

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Het is een gigantisch gebied, met bijna 1.400 km2 even groot als de provincie Utrecht. Het uitzicht vanaf de overlook is fenomenaal. We voelen ons enorm klein terwijl we hier staan; eenzaam op grote hoogte boven de immense en woeste vlakte. In de verte zien we onweerswolken samentrekken boven het Island in the Sky-district. Het maakt het aanzicht alleen maar indrukwekkender. De overlook zelf ligt nogal afgelegen en er zijn slechts een paar andere toeristen met wie we deze ervaring hoeven delen. Hier zouden we uren kunnen blijven kijken.

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Uitzicht vanaf Needles Overlook

Moab

Het is nog ongeveer een uur rijden naar Moab, waar we ons tentje voor maar liefst drie nachten zullen opslaan. Alhoewel we eigenlijk liever slapen op de meer primitieve campings in de nationale parken en natuurgebieden, kiezen we nu bewust voor een commerciële camping binnen de bebouwde kom. De campings in de parken liggen hier namelijk op relatief grote afstand van voorzieningen als douches of een restaurant. Dat zou dan al snel een uur rijden zijn, terwijl we in Moab al die zaken binnen handbereik hebben. Bij aankomst op de camping is het wel even wennen: er zijn nauwelijks bomen en de kampeerplekken staan dicht op elkaar. Toch blijkt het een gezellige camping te zijn. Bovendien zijn het zwembad en de grote jacuzzi érg welkom na een dag in de buitenlucht.

Arches National Park

We zetten onze tent op, en omdat het nog niet donker is besluiten we alvast kort een kijkje te gaan nemen in Arches National Park. De ingang van dit park ligt op slechts vijf minuten rijden van onze camping. Vanaf de park-ingang is het nog eens vijf minuten rijden naar de trailhead voor Park Avenue, een eenvoudige en korte wandeling langs een aantal imposante monolieten. Linda waant zich hier een dinosaurus uit lang vervlogen tijden. In de omgeving van Moab hebben overigens daadwerkelijk dinosaurussen geleefd. De zon gaat bijna onder als we terug bij de auto zijn.

La Sal Mountains Viewpoint

Bij het La Sal Mountains Viewpoint genieten we van de mooiste zonsondergang die ik tot nu toe in mijn leven gezien heb. We zijn hier niet alleen: er staan een stuk of twintig fotografen met tezamen voor zeker tweehonderdduizend euro aan fotografie-apparatuur. Zoveel wordt ons al duidelijk: als Amerikanen iets doen, dan doen ze het goed en mag het wat kosten.

Arches National Park

Arches National Park

Terug op de camping duik ik nog even de jacuzzi in. Tussen negen en tien uur ’s avonds worden kinderen geweerd en zijn het zwembad en de jacuzzi enkel bedoeld voor volwassenen. De watertemperatuur is perfect en ik geniet na van een ontzettend mooie dag, terwijl mijn lieftallige assistente de was doet.

Overnachting: Moab Valley RV ($ 34)
Afstand afgelegd: 350 km

Page naar Monument Valley

In tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag een drukke dag voor de boeg. ’s Ochtends bezoeken we Lower Antelope Canyon én Upper Antelope Canyon, en aan het einde van de middag worden we in Monument Valley verwacht voor een tour.

We breken snel onze tent af en maken een essentiële stop bij het sanitaire gebouw alvorens we vertrekken. In het sanitaire gebouw hangt namelijk een geldwisselautomaat. Hier wisselen we briefgeld in voor een zak vol quarter coins. Deze quarters zijn het enige muntgeld dat er toe doet in de VS: allerlei apparaten die op muntgeld werken (wasmachines, wasdrogers, douches) accepteren alléén quarter coins. Het kan kortom geen kwaad om hier een voorraadje van in te slaan. Wisselgeld krijg je immers nauwelijks als je zoveel mogelijk met een creditcard afrekent. Wat bovendien erg leuk is, is dat de quarters in verschillende thema’s geslagen worden. Zo is er een serie met staten, en een serie met nationale parken en historische locaties. Per jaar verschijnen binnen die laatste reeks, America the Beautiful, vijf nieuwe quarters. Ik neem me voor de muntjes te gaan verzamelen als aandenken aan onze vakantie(s).

Antelope Canyon

Allereerst brengen we een bezoek aan Antelope Canyon, bekend van de bureaubladachtergronden van zowel Windows als MacOS. Antelope Canyon is een slot canyon: een zeer nauwe canyon die veel dieper dan breed is. Slot canyons worden door erosie gevormd en dienen als een natuurlijk afwateringskanaal, in dit geval richting Lake Powell. Nu regent het niet bijster veel in deze regionen, maar áls het regent, kun je maar beter maken dat je je niet in een slot canyon bevindt. Omdat het er zo nauw is, loopt het in een mum van tijd vol water. Levensgevaarlijk dus. Ieder jaar komen er in de VS tientallen mensen om het leven door deze flash floods. Aan de rand van Lower Antelope Canyon zijn om deze reden op verscheidene punten touwladders geïnstalleerd, die in noodsituaties naar beneden kunnen worden gelaten. Vandaag is de lucht gelukkig stralend blauw.

Waarschuwing voor flash floods

Waarschuwing voor flash floods

Antelope Canyon ligt voor een groot deel op grondgebied van de Navajo Nation, een gebied van 71.000 kmin Arizona, Utah en New Mexico. De Navajo Nation wordt op relatief autonome wijze bestuurd door de Navajo-indianen die al zeer lang in dit gebied wonen. In verschillende delen van Antelope Canyon worden tours verzorgd; een wandeling door de slot canyon zonder gids is niet toegestaan. Wij besluiten twee tours te doen, die in Lower Antelope Canyon en die in Upper Antelope Canyon. Voor beide geldt: ruim vooraf reserveren.

Lower Antelope Canyon

Lower Antelope Canyon kan het best in de ochtend worden bezocht en vormt daarom onze eerste stop. Dit is de goedkoopste tour van de twee, vermoedelijk omdat je er zelf met de auto heen kunt rijden. Vanaf een afstandje lijken we op een braakliggend stuk land af te stevenen: er is niets dat de nabijheid van een canyon doet vermoeden. Maar zoals gezegd zijn slot canyons per definitie smal, en in geval van Lower Antelope Canyon wordt de canyon bereikt vanaf de bovenzijde. Uiteindelijk verraadt een smalle spleet in de grond de locatie van de canyon. Hoewel we via stevige metalen trappen (vaak zelfs met trapleuning) afdalen in de diepte, voelt het allemaal best avontuurlijk. De tour is erg de moeite waard, de sfeer is ontspannen en er is genoeg tijd voor het maken van foto’s.

Lower Antelope Canyon

Lower Antelope Canyon

Upper Antelope Canyon

Na afloop rijden we terug naar Page, eten we een broodje bij Subway (inderdaad, alwéér) en melden we ons bij de verzamelplaats voor onze tour naar Upper Antelope Canyon. De ingang van dit deel van de canyon is niet bereikbaar met een normale personenauto. Vanuit het centrum van Page worden we daarom met terreinwagens naar de canyon gebracht. In slot canyons als Antelope Canyon komt weinig daglicht, maar het licht dat wél weet door te dringen creëert prachtige lichtpartijen. Het is dus belangrijk om onze bezoeken goed te timen. Voor Upper Antelope Canyon geldt dat de lichtinval rondom het middaguur perfect is. De tour door dit deel van de canyon is duidelijk drukker en het tempo ligt hoger, maar gelukkig zijn we hier (mentaal) op voorbereid. Van de lichtinval in de canyon krijgen we maar geen genoeg.

Ingang van Upper Antelope Canyon

Ingang van Upper Antelope Canyon

Tijdzones

Na afloop van de tours beginnen we aan de autorit naar Monument Valley. We controleren eerst nog even of onze telefoons nog staan ingesteld op de juiste tijd. In dit deel van Amerika is dat geen simpele aangelegenheid. Zo bevinden Nevada/California en Arizona/Utah zich in twee verschillende tijdzones. Arizona doet echter weer níét mee met de zomertijd, in tegenstelling tot de andere staten. Navajo Nation ligt verspreid over drie staten, en heeft besloten om voor het deel van hun grondgebied in Arizona wél mee te doen met de zomertijd. Om het toeristen gemakkelijker(?) te maken is dáár weer een uitzondering op gemaakt als het gaat om de tourtijden van Antelope Canyon. Het resultaat is dat je tijdens het rondrijden hier continu de klok blijft verzetten!

Monument Valley

Na een paar uur rijden wordt het landschap steeds vlakker en uitgestrekter, en zien we hier en daar opvallende buttes en mesas opdoemen, zandsteenformaties die kenmerkend zijn voor deze omgeving. In Monument Valley staan de bekendste van deze formaties: West Mitten ButteEast Mitten Butte en Merrick Butte. Deze drie-eenheid vormt het decor voor talloze westerns en games. We zetten ons tentje op op een wel héél idyllische locatie: een primitieve camping op een zanderige helling, met vrij uitzicht op Monument Valley. Veel beter gaat het niet worden! We positioneren ons tentje op zo’n manier, dat we morgenochtend bij het wakker worden alleen maar de voorzijde hoeven open te ritsen voor een grandioos uitzicht.

The View Campground in Monument Valley

The View Campground in Monument Valley

De dag zit er nog niet op. Snel haasten we ons naar het visitor center waar we hebben gereserveerd voor een jeep-safari. Buiten de hoofdweg liggen er geen geasfalteerde wegen door Monument Valley. Omdat we met een huurauto onverzekerd zijn als we over dirt roads rijden, hebben we een tour geboekt. Deze tour brengt ons ook op plekken waar je zonder gids niet mag komen. Het is allemaal erg kleinschalig en we krijgen volop gelegenheid om vragen te stellen aan onze vrouwelijke Navajo-gids. Wanneer we aan het eind van de dag in ons tentje kruipen, is het alweer donker.

Monument Valley

Monument Valley

Overnachting: The View Campground ($ 21)
Afstand afgelegd: 235 km

Page

Vandaag moeten we vroeg op. Om zeven uur worden we namelijk verwacht voor de afvaart van de Rainbow Bridge cruise. Dit is een boottocht van 150 km over Lake Powell, waarbij halverwege wordt aangemeerd bij één van de grootste natuurlijke bogen ter wereld: Rainbow Bridge National Monument. Gelukkig kunnen we ons tentje gewoon laten staan, want vanavond slapen we een tweede nacht op Wahweap Campground. De boot vertrekt vanuit de Wahweap Marina, direct gelegen bij het Lake Powell Resort nabij onze camping. We besluiten extra vroeg die kant op te gaan, zodat we in het restaurant van dit hotel kunnen ontbijten.

Lake Powell

Zoals dat geldt voor menig cruise, blijkt de gemiddelde leeftijd van onze medepassagiers boven de vijfenzestig jaar te liggen. Ondanks het vroege tijdstip zit de sfeer er al goed in. Om half acht lopen we met alle passagiers naar de boot en kiezen we snel een plekje op het bovendek. Op deze manier hebben we een mooi uitzicht over de omgeving, en in de ochtend is het hopelijk nog niet te warm op het dek. Lake Powell blijkt érg fotogeniek en de boottocht is prachtig. Lake Powell is een gigantisch stuwmeer dat begin jaren zestig ontstaan is door de afdamming van de Colorado-rivier via de Glen Canyon Dam. Gisteren hebben we bij deze dam een korte wandeling gemaakt. Het meer is vernoemd naar John Wesley Powell, die tijdens een expeditie in de negentiende eeuw de Colorado-rivier in kaart heeft gebracht.

Lake Powell

Lake Powell

Tegenwoordig is Lake Powell populair bij watersporters en andere recreanten. We zien op het water regelmatig zogenaamde houseboats, varende vakantiehuisjes, voorbijkomen. Bassie en Adriaan hadden er in Op reis door Amerika overigens één met een jacuzzi. Het schijnt ook leuk te zijn om met een klein bootje of een kano de vele grillige zijtakken van het meer te verkennen; iets voor een volgende keer.

Rainbow Bridge

Na een paar uur varen wordt het meer smaller en bochtiger, een teken dat Rainbow Bridge National Monument niet meer ver weg kan zijn. Voorheen stond er in Lake Powell zoveel water dat boten (bijna) tot aan de boog konden komen, maar wegens forse droogte in dit deel van Amerika is dat tegenwoordig niet meer het geval. We meren daarom aan op ongeveer 1.5 km loopafstand van de boog. Over een mooi aangelegd pad bereiken we uiteindelijk Rainbow Bridge.

Voor de Navajo vormt deze brug een heilige plek. Het wordt dan ook als zeer ongepast gezien om onder de boog door te lopen. Wat een schitterende plek, en wat voelen we ons nietig in dit landschap! We maken flink wat foto’s en lopen na een half uurtje weer terug naar de boot. Op de terugweg kiezen we voor een zitplek in de kajuit: inmiddels vinden we het veel te heet om in de brandende zon te zitten.

Rainbow Bridge

Rainbow Bridge

Hoewel we geen (fysiek) inspannend dagprogramma hebben gehad, zijn we behoorlijk moe als we weer bij de haven arriveren. In zo’n geval is er niets lekkerder dan een frisse duik. Op internet hebben we gelezen dat campinggasten gebruik mogen maken van het zwembad van het resort, fijn! Helaas blijken de regels onlangs te zijn aangepast en zijn campinggasten niet langer welkom. We besluiten om dan maar vroeg te gaan dineren. In Page eten we bij Blue Buddha Sushi Lounge, een best aardige sushi-tent.

Overnachting: Wahweap Campground ($ 23)
Afstand afgelegd: 3 km

Grand Canyon naar Page

Vandaag gaan we de portemonnee trekken, maar met een goede reden: om acht uur ’s ochtends mogen we de Grand Canyon vanuit de lucht bewonderen tijdens een helikoptervlucht. In verband met het inchecken en de veiligheidsuitleg moeten we geruime tijd van tevoren aanwezig zijn, dus we staan vroeg op. Omdat er op dit tijdstip weinig open is, voelen we ons genoodzaakt ontbijt af te halen bij McDonald’s. Open vanaf vijf uur ’s ochtends voor ontbijt.

Helikoptervlucht boven Grand Canyon

We vertrekken naar het vliegveld van Tusayan, van waaruit onze helikopter zal vertrekken. Het is even zoeken, want er zijn meerdere helikopterbedrijven actief op het terrein van het vliegveld. Pas na een paar rondjes rijden vinden we de juiste locatie. We zijn precies op tijd en blijken de eersten te zijn. Naarmate de klok van acht uur nadert, wordt het steeds drukker. Uiteindelijk zijn er genoeg personen om zo’n tien helikopters te vullen. Wanneer je bedenkt dat er bij daglicht vrijwel ieder uur van de dag helikoptervluchten vertrekken – bij meerdere aanbieders en vanaf meerdere locaties – dan besef je dat er écht ontzettend veel gevlogen wordt boven de canyon. In een stuk uit 2011 lees ik dat het aantal vluchten per dag gemaximeerd is op een kleine 400. Je praat dan al snel over een omzet van ruim een half miljoen euro per dag; ongelofelijk.

Onze helikopter

Onze helikopter

De vlucht is ontzettend mooi. We zitten met vier andere gasten in de helikopter. De lucht is kraakhelder en op dit uur van het dag is het licht ook erg prettig. We vliegen eerst een kleine tien minuten over het naaldbos dat het vliegveld scheidt van de rim, om vervolgens door middel van een cirkelbeweging de rim twee keer over te steken.

Vanaf de south rim is het op de meeste plekken niet mogelijk de Colorado-rivier te zien, maar vanuit de helikopter is dit natuurlijk geen enkel probleem. Ondanks het feit dat we met veel helikopters in formatie vliegen, merk je eigenlijk niets van het overige vliegverkeer. De helikopters vliegen één voor één de vaste route, op geruime afstand van elkaar. In de helikopter wordt via onze headsets een Engelstalig bandje met achtergrondinformatie over de Grand Canyon afgespeeld. Op initiatief van de piloot wordt de boel nog eens dunnetjes overgedaan in het Nederlands. Dat was op zich natuurlijk niet nodig. 🙂

Zicht op Colorado-rivier vanuit de helikopter, Grand Canyon National Park

Zicht op Colorado-rivier vanuit de helikopter

Desert View Drive

Na de helikoptervlucht (zo, die kunnen we van ons lijstje strepen!) is het nog vroeg en ligt de dag nog voor ons. Dat is maar goed ook, want er is nog heel wat te zien. We verlaten de Grand Canyon via de Desert View Drive en stoppen op ons gemak bij alle viewpoints die we tegenkomen. Buiten de grenzen van het nationale park nemen we een kijkje bij het Little Colorado River Viewpoint, bestierd door Navajo. Entreeprijs: een donatie naar keuze. De Little Colorado River komt verder stroomafwaarts samen met de Colorado River. Na alle pracht en praal van de Grand Canyon maakt dit viewpoint wat minder indruk op ons.

Horseshoe Bend

Ongeveer anderhalf uur nadat we zijn weggereden bij de Little Colorado River arriveren we bij het stadje Page. Hier bezoeken we eerst Horseshoe Bend, een iconisch uitzichtpunt over de Colorado-rivier. Zoals de naam al suggereert, maakt de rivier hier een bocht in de vorm van een hoefijzer. Het is een prachtige plek, één van de absolute hoogtepunten van onze reis.

Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer één kilometer lopen tot aan de rim, waarbij je in eerste instantie door mul zand omhoog klimt. Pas op het allerlaatste moment heb je daarbij door dat je op een driehonderd meter diep ravijn afstevent (vergelijkbaar met de hoogte van de Eiffeltoren). Hier is heel wat nodig voor de perfecte foto: én een flinke groothoeklens, én lichtinval op het juiste moment van de dag, én een flinke portie lef. Dat laatste omdat je behoorlijk dichtbij de rand van het plateau dient te gaan staan, nabij het punt waar de rotswand een verticale drop maakt. Geruststellend is echter dat er op z’n minst al een miljoen foto’s vanaf dit punt gemaakt zijn. Ook wij zijn hierin geslaagd; zie onderstaand het resultaat!

Horseshoe Bend

Horseshoe Bend

Page

Na Horseshoe Bend rijden we naar Page, waar we inkopen doen bij Walmart en een broodje eten bij een Subway-vestiging. Vervolgens maken we een korte wandeling bij de Glen Canyon Dam, een dam die qua grootte vergelijkbaar is met de Hoover Dam. Vanaf hier is het nog twintig minuten rijden naar onze camping aan Lake Powell. Ook hier komt onze America The Beautiful-pas weer goed van pas. We slapen op Wahweap Campground, een commerciële campground. Dat betekent dat de kampeerplekken zich wat dichter op elkaar bevinden, maar ook dat er goede voorzieningen zijn in de vorm van douches, een wasserette en wifi. Van alledrie maken we dankbaar gebruik. Bij ons tentje genieten we in de avondzon van een lekkere salade en het vrije uitzicht over Lake Powell.

Overnachting: Wahweap Campground ($ 23)
Afstand afgelegd: 265 km

Grand Canyon

Vandaag staat de hele dag in het teken van de Grand Canyon. Vóórdat we richting de canyon gaan moeten we echter onze helikoptervlucht van morgen herbevestigen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want we hebben met onze mobiele telefoons geen bereik in Grand Canyon Village. We rijden naar Tusayan, maar ook daar geen succes. Uiteindelijk besluiten we bij McDonald’s langs te gaan (gratis wifi!) zodat we via Skype even kunnen bellen.

South Kaibab Trail

Deze ochtend willen we een deel van de South Kaibab Trail lopen. Omdat de trailhead alleen per shuttlebus bereikbaar is, parkeren we onze auto bij het visitor center. Vanaf Mather Point zien we voor het eerst de canyon. Het is vroeg; de zon is nog maar net op. Snel begeven we ons richting de bus, zodat we tijdig aan onze wandeling kunnen beginnen. Op deze manier hopen we de zon enigszins te vermijden; bovendien willen we ’s middags nog een aantal viewpoints afgaan.

South Kaibab Trail in Grand Canyon

South Kaibab Trail

De South Kaibab Trail is vanaf de eerste meter genieten dankzij de weidse uitzichten over de canyon. Wow! We zijn bepaald niet de enige wandelaars, maar het is ook weer geen file-lopen. Prima dus. Mijn hoogtevrees levert geen problemen op: het pad is overal breed genoeg en op de meeste plekken is het pad aan de zijkanten beschermd door rotsen. Bij Ooh Aah Point maken we een uitgebreide fotostop, om even later onze wandeling te vervolgen richting Cedar Ridge.

Cedar Ridge

Cedar Ridge is een relatief groot plateau met veel ruimte om te zitten, wat te eten en drinken, en van het uitzicht te genieten. We merken tijdens het eten dat we onze aandacht geen moment kunnen laten verslappen: brutale grondeekhoorns hebben het op onze muesli-repen gemunt. Grondeekhoorns zullen we uiteindelijk op veel plekken in Amerika zien, maar brutaler dan hier zullen we ze niet meer treffen. Ondertussen wordt de zon steeds krachtiger. We besluiten dat Cedar Ridge ons keerpunt zal vormen, mede vanwege het middagprogramma dat we nog voor de boeg hebben.

Het omhoog lopen gaat bijna net zo snel als het naar beneden lopen, maar is aanzienlijk vermoeiender: de zon heeft inmiddels diverse delen van de route bereikt. We pauzeren regelmatig in de schaduw van een rotswand. Boven aangekomen zijn we er direct over uit: een volgende keer willen we absoluut afdalen tot de bodem van de canyon! We twijfelen er nu al niet over dat er een tweede reis zal volgen.

Pizza in Tusayan

Middels de shuttlebus reizen we af naar onze volgende stop: Yaki Point. Vanaf dit punt is een deel van de South Kaibab Trail te zien waarover we zojuist gelopen hebben; erg leuk. We stappen weer in de bus en keren terug naar het bezoekerscentrum. Omdat we inmiddels flinke honger hebben, pakken we de auto om een hapje te gaan eten bij het eerste de beste restaurant in Tusayan. Het wordt Pizza Hut, waar we – gewaarschuwd over de Amerikaanse porties – ieder een small pizza bestellen. Ietwat beteuterd constateren we dat onze pizza’s eerder het predikaat mini verdienen, maar desalniettemin raken onze magen voldoende gevuld.

Zonsondergang

Het tweede deel van de dag besteden we door verschillende viewpoints langs de Hermit Road af te gaan, en hier en daar een stukje van de Rim Trail te lopen. De prachtige zonsondergang bekijken we vanaf Mohave Point, waar we diep in de canyon de Colorado-rivier kunnen zien glinsteren.

Zonsondergang aan Rim Trail in Grand Canyon

Zonsondergang aan Rim Trail in Grand Canyon

Na afloop van de zonsondergang lopen we over de Rim Trail naar het nabijgelegen Hopi Point, in de hoop dat we daar minder lang in de rij hoeven staan voor een shuttlebus terug naar Grand Canyon Village. Dat klopt: in plaats van enkele honderden mensen zijn we hier met zo’n tien man. Echter, we hebben er niet op gerekend dat hier ook véél minder bussen stoppen. In de verte zien we tientallen bussen voorbij rijden die niet bij onze halte stoppen. We zien de bui al hangen: dat wordt lopen in het pikkedonker! Gelukkig wordt ons wachten na een half uur beloond.

Overnachting: Mather Campground ($ 18)
Afstand afgelegd: 30 km

Las Vegas naar Grand Canyon

Het is aangenaam wakker worden in de Hampton Inn. Dit hotel is echt een prettige plek: de kamers en bedden zijn fijn, de lobby kent gezellige zithoekjes en het personeel is erg vriendelijk. Bij onze overnachting is een eenvoudig maar smakelijk ontbijt inbegrepen. We ontbijten op ons gemak, en laten de receptie vervolgens een taxi bestellen die ons naar het McCarran Rent-a-Car-Center brengt. Vandaag rijden we van Las Vegas naar de Grand Canyon, waarbij we onderweg Lake Mead en de Hoover Dam aan zullen doen. Ook zullen we een stukje over de historische Route 66 rijden.

Ophalen huurauto

We hebben onze auto gehuurd via drive-usa.de, waarbij onze keuze in eerste instantie was gevallen op een intermediate car bij Alamo. Toen we vlak vóór onze reis zagen dat via rentalcars.com een fullsize car van Alamo werd aangeboden voor 100 euro minder, heb ik contact opgenomen met drive-usa.com. Het prijsverschil werd aan ons terugbetaald en een upgrade naar een fullsize car was vanzelfsprekend. Uitstekende service dus!

Aangekomen bij de balie van Alamo staan er drie medewerkers uit hun neus te eten: we zijn de enige klanten. De baliemedewerker is vriendelijk, vraagt of we behoefte hebben aan roadside assistence (“nee”), en wijst ons vervolgens naar de parkeerlocatie van de auto’s. Daar worden we door een volgende medewerker begroet, die naar onze papieren kijkt en ziet dat we onze auto zullen inleveren in Californië. Al snel worden we meegetroond naar een hagelnieuwe, witte SUV (een GMC Terrain).

Flinke SUV!

We hebben weinig verstand van auto’s – laat staan van Amerikaanse auto’s – maar dit ziet er niet verkeerd uit! De GMC is een stuk groter dan de Toyota Prius die we thuis rijden, maar de kleur is in ieder geval vertrouwd :-). De greeter maakt wat notities op onze reisbescheiden, voornamelijk omdat deze auto zich in een hogere categorie bevindt dan waarvoor we hebben betaald, en vervolgens zijn we vrij om te gaan. We laden onze bagage in en installeren het navigatiesysteem dat we uit Nederland hebben meegenomen. Aangezien ik net anderhalve maand in het bezit ben van mijn rijbewijs, krijgt Linda de eer om de eerste autorit te maken. Onze roadtrip gaat van start!

In de maanden voor ons vertrek heb ik de moeite genomen om alle ritten van onze vakantie uit te zetten in Garmin Basecamp op mijn computer, en deze vervolgens in te laden in ons navigatiesysteem. Op deze manier hoeven we op vakantie zelf niet teveel na te denken over de mooiste routes tussen A en B en hebben we inzicht in het totaal aantal kilometers dat nog voor ons ligt.

Lake Mead

De route van vandaag leidt oostwaarts. We verlaten Las Vegas via Warm Springs Road en de 564. Bij gemakswinkel ‘Laker Plaza’ (net buiten de stad) stoppen we kort om wat eerste levensbehoeften aan te schaffen, voornamelijk een paar flessen water en iets te eten. We betalen hier werkelijk de hoofdprijs; je reinste afzetterij. Tip dus aan alle Amerika-gangers: sla deze winkel over. Bij de ingang van Lake Mead National Recreation Area kopen we voor 80 dollar onze America The Beautiful-pas, waarmee we onszelf gedurende deze reis verzekeren van toegang tot alle nationale parken.

Linda bij Lake Mead

Linda bij Lake Mead

Bij Lake Mead stoppen we bij enkele viewpoints. Wat een prachtig meer en wat een weidsheid en rust. Vanuit het vliegtuig hadden we het meer al kunnen bewonderen, maar zo vanaf de grond is het minstens zo mooi. Lake Mead is het stuwmeer dat werd gecreëerd door de aanleg van de Hoover Dam. Het is echter niet mogelijk om de Hoover Dam te zien vanaf deze viewpoints: de dam ligt vanaf hier ongeveer 3 kilometer landinwaarts.

Hoover Dam

We rijden verder richting het zuiden, verlaten het Lake Mead-gebied en rijden voor het eerste de Interstate op. Dat is van korte duur, want al na enkele minuten verlaten we diezelfde snelweg weer om een bezoekje te brengen aan de Hoover Dam. We parkeren onze auto eerst vóór de dam. Dit geeft ons gelegenheid om de zuidkant van de dam vanaf indrukwekkende hoogte te bekijken op de Pedestrian Walkway. We rijden vervolgens de dam zelf over en parkeren onze auto, alwaar we de dam bewonderen vanaf de zijde van Lake Mead en de iconische intake towers.

Hoover Dam

Hoover Dam

Hoover Dam

Na ons bezoek aan de Hoover Dam rijden we door naar Kingman. Tijd om te lunchen, en dat doen we bij In ’n Out Burger, een fastfoodketen waar men in het Westen van Amerika erg trots op is. Onze taxichauffeur van vanochtend was bijna aan het watertanden toen hij ons over deze keten vertelde. Wie zijn wij vervolgens om de adviezen van een local in de wind te slaan? Enfin, de burgers en frietjes smaakten prima, maar de maaltijd maakte zeker geen onuitwisbare indruk. Tegenover de In ’n Out Burger bevindt zich een Walmart-vestiging, waar we uitgebreid inkopen doen. We kopen hier een koelbox die we meteen vullen met ijsblokjes. Verder kopen we vooral basisvoedsel zoals brood en muesli-repen, véél drinkwater en een aantal blikjes frisdrank.

Route 66

Tussen Kingman en Grand Canyon nemen we een kleine omweg, zodat we een stuk van Route 66 kunnen meepakken. Alhoewel het prettig rijdt, doet deze weg ons niet bijzonder veel. We stoppen onderweg bij Hackberry, waar iconische benzinepompen, oude auto’s en diverse oude prullaria te vinden zijn. We houden het vrij snel voor gezien en vervolgen onze reis.

Tegen de tijd dat we Grand Canyon Village bereiken, begint het al aardig donker te worden. Er is niemand meer aanwezig bij de receptie van de campground, maar onze naam staat keurig op het raam van het receptiegebouwtje geplakt, onder vermelding van het nummer van onze kampeerplek (hoewel we die een half jaar geleden zelf hebben uitgekozen, haha). We raken aan de praat met een Zwitserse vrouw die nogal in paniek is: tegen haar verwachting in blijken alle campings in de wijde omtrek vol te zitten. We zijn benieuwd of deze vrouw uiteindelijk toch nog een kampeerplekje gevonden heeft…

Hackberry General Store

Hackberry General Store

Onze kampeerplek hebben we snel gevonden. Voor het eerst deze vakantie zetten we onze tent op. Uiteindelijk zullen we hem deze reis acht keer moeten opbouwen en afbreken. Speciaal voor deze reis hebben we een nieuwe tent aangeschaft in Nederland, die zeer snel op te bouwen is. Aangezien het inmiddels aardedonker is buiten, hebben we direct profijt van onze aanschaf. Niet veel later kruipen we tevreden in onze slaapzakken.

Overnachting: Mather Campground ($ 18)
Afstand afgelegd: 485 km

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén