Onze wekker gaat vandaag vroeg af. Eerste bestemming: de Grand Prismatic Spring Overlook. Al om kwart over zeven naderen we het Midway Geyser Basin. Onderweg zien we aan beide kanten van de weg talloze rookpluimen opdoemen. Wat een machtig gezicht is dat toch!
Grand Prismatic Spring Overlook
Het is nog erg rustig op de kleine parkeerplaats bij de Fairy Falls Trailhead. Iets langer uitslapen had dus gekund, maar better safe than sorry! De rust kan ook te maken hebben met het feit dat het wandelpad naar de Grand Prismatic Spring Overlook pas een paar dagen geleden geopend is, en dat veel toeristen dus nog niet van het bestaan ervan zullen afweten. Dat zal gegarandeerd snel gaan veranderen. Al met al is het een minuut of twintig lopen naar de Overlook. De eerste vijftien minuten loop je over een kaarsrecht pad dat net zo vlak is als ons koude kikkerlandje. De laatste vijf minuten stijgt het pad flink, waardoor je uiteindelijk van bovenaf uitkijkt over het werkelijke hoogtepunt: de Grand Prismatic Spring.
Jammer genoeg is het een grijze ochtend; niet het allerbeste moment dus om de kleurenpracht van Grand Prismatic Spring in volle glorie te bewonderen. Toch blijven we hier zeker tien minuten staan om te genieten van het natuurschoon (en natuurlijk ook om foto’s te maken). We besluiten later vandaag nog eens terug te keren. Hopelijk heeft de zon de boel dan flink opgewarmd en zal er minder stoom boven de bron hangen.
Biscuit Basin
Het is bijna tien uur als we aankomen bij onze volgende stop: Biscuit Basin. Eigenlijk is dit gebied onderdeel van het grotere Upper Geyser Basin, waar ook Old Faithful deel van uitmaakt. We zouden onze auto hier prima de rest van de dag kunnen laten staan en vanuit hier te voet het gehele Upper Geyser Basin kunnen verkennen. We kiezen er echter voor om eerst Biscuit Basin te bekijken en daarna onze auto bij de Old Faithful te parkeren. Vanochtend hebben we namelijk licht ontbeten en we verwachten daardoor al snel trek te zullen krijgen. 😉
Een van de meest indrukwekkende bronnen hier is Sapphire Pool, wederom zo’n diepblauw pareltje. Ik kan echt eindeloos blijven kijken naar dit rimpelloze, heldere water. Op deze redelijk frisse ochtend is het trouwens lekker warm dichtbij de hete bronnen. Het is niet voor niets dat bizons hier ’s winters graag vertoeven. Oplettendheid is daarbij wel geboden, want ook voor een bizon is een bijna-kokend bad geen pretje.
Dat de natuur niet te temmen valt, wordt nog eens duidelijk als we weer op de parkeerplaats zijn. Sommige delen van het parkeerterrein zijn afgezet omdat er bronnen zijn ontstaan vlak naast of soms zelfs onder het asfalt.
We steken de parkweg te voet over en lopen tot aan Artemisia Geyser. Dan vinden we het welletjes geweest en lopen we terug naar de auto. Het is bijna 11 uur, tijd voor een vroege lunch!
Old Faithful Inn
In de buurt van de Old Faithful zijn zoals gezegd genoeg voorzieningen. Het meest opvallende gebouw is de Old Faithful Inn, een hotel dat niet zou misstaan in een sprookjesboek. Het bouwwerk is ruim honderd jaar geleden uit de grond gestampt. Dat moet een heel karwei zijn geweest. Volgens Wikipedia is het het grootste uit boomstammen opgetrokken hotel ter wereld, en wellicht zelfs het grootste uit boomstammen opgetrokken gebouw ter wereld.
Van binnen is het gebouw nog imposanter dan van buiten. De lobby is gigantisch hoog en helemaal open. Om het plaatje compleet te maken, bevindt zich hier een al even gigantische open haard van vijfhonderdduizend kilo schoon aan de haak. Ik heb mijn best gedaan om een foto te maken, maar bij gebrek aan een fatsoenlijke groothoeklens is dat maar half gelukt.
Binnenin het hotel is het een levendige bedoeling. Hotelgasten checken in, hongerige mensen staan in de rij voor het restaurant en anderen bewonderen simpelweg het gebouw. Op de achtergrond speelt iemand viool, zoals je dat in hotellobby’s wel vaker ziet (in films dan…).
Bear Pit Lounge
Wij gaan niet in de rij staan voor het restaurant, maar lopen naar binnen bij de Bear Pit Lounge, een café dat ook wat eenvoudige gerechten op de kaart heeft staan. De keuken is gewoon gedeeld met die van het restaurant, alleen hoef je hier dus niet in de rij te staan en kun je gewoon zelf een tafeltje uitzoeken. We bestellen een cola light (groot of klein maakt niet uit; lang leve de free refills in dit land) en wat te eten. Voor mij een burger en voor Linda een ‘bizon-chili’, die érg goed smaakt!
Upper Geyser Basin
Na de stevige lunch lopen we voor de tweede keer deze reis richting de Old Faithful, op nog geen tweehonderd meter van het hotel. Ook nu weer wachten we op de uitbarsting en genieten we met volle teugen.
We hebben zo ongeveer de hele middag om de rest van het Upper Geyser Basin te bekijken. Er zijn hier veel mensen, maar dat mag de pret niet drukken: het is hier prachtig. De ene na de andere thermale feature passeert de revue, de één met een nog exotischere naam dan de ander. Wat te denken van Marmot Cave Geyser, Twilight Spring en de Bottomless Pit?
Een bijzonder mooi exemplaar vind ik de Blue Star Spring. Ik heb iets met de kleur blauw in dit park, dat blijkt. In deze bron schijnt overigens een schedel van een bizonkalf te liggen dat hier is verdronken.
Grand Geyser
We hebben ontzettend veel geluk, want nét als we aan komen lopen is er een grote uitbarsting bij Grand Geyser. Deze doet niet onder voor de Old Faithful, maar barst maar eens per zesenhalf uur uit in plaats van eens per anderhalf uur.
Daisy Geyser
Iets verderop ligt Daisy Geyser, die óók net uitbarst als we aan komen lopen. Hier is het een stuk rustiger dan bij Grand, maar het is ook wat verder lopen vanaf de parkeerplaats. En de meeste toeristen hier zijn toch liever lui dan moe…
Nadat we de uitbarsting bij Daisy hebben gezien, lopen we langzaam terug naar de auto. De lucht ziet er bijzonder dreigend uit, en met onweer lopen we liever niet over dit open terrein.
Tijd voor een frisse douche
Vóór we wegrijden gaan we eerst nog even terug naar de Old Faithful Inn. Onze camping heeft geen douche, maar dit hotel heeft er een aantal die je voor een paar dollar mag gebruiken. We hebben geen idee waar we moeten zijn, dus we sluiten op goed geluk aan in de rij bij de activiteitendesk. De ontzettend aardige medewerkster vraagt hoeveel handdoeken we nodig hebben (één per persoon lijkt me wel genoeg) en wijst ons de weg naar de douches.
De douches worden volgens mij vooral gebruikt door hotelgasten die een kamer zonder eigen sanitair hebben. Er is helemaal niemand die controleert of mensen zoals wij wel eerlijk betaald hebben. In Europa zou dit systeem totaal ondenkbaar zijn, want dan zou niemand meer netjes betalen. De douches hier zijn eigenlijk veel fijner dan de douches op de vorige camping in Yellowstone. Hier staat geen rij, is het sanitair brandschoon en hangt er bovendien vloeibare zeep en shampoo.
Grand Prismatic Spring
Eigenlijk zouden we volgens onze planning nu terug naar de camping rijden, maar zoals het kopje van deze paragraaf al verklapt maken we toch nog een tussenstop. We hadden onszelf immers voorgenomen om later op de dag nog een keer naar de Grand Prismatic Spring Overlook te gaan. Het is echter ontzettend grijs en somber weer, dus ik heb er eigenlijk niet zo’n zin in. Linda is echter optimistisch en stelt dat we toch niets beters te doen hebben. Ik ga overstag en we lopen opnieuw in twintig minuten naar de Overlook. Ook nu geen parkeerproblemen, wat geen verrassing is met dit weer.
Regenboog
De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Vijftig meter voordat we de Overlook bereiken, klaart de lucht plotseling op en begint de zon (voor het eerst vandaag) te schijnen. Zodra de zon de Grand Prismatic Spring bereikt, staan we ademloos te kijken naar dit wonder der natuur. Omdat er verderop nog veel vocht in de lucht zit, verschijnt er al snel een regenboog. En als klap op de vuurpijl nóg één. We zien de Grand Prismatic Spring dus in volle glorie, inclusief twee regenbogen om het plaatje helemaal compleet te maken. Wat een bofkonten zijn we toch. Onder het handjevol toeristen dat aanwezig is, heerst een gevoel van euforie. Grote kans dat het deze reis niet nóg mooier gaat worden. Maar zeg nooit ‘nooit’: dit is wel Amerika…
Overnachting: Madison Campground ($ 27)
Afstand afgelegd: 58 km