Galapogos

Reizen door de Verenigde Staten en Canada

Tag: Craters of the Moon National Monument

Arco naar Missoula

Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons schattige caravannetje. We stoppen nog even bij de receptie van de KOA voor gratis, versgebakken wafels. Ontbijten moeten we immers toch.

Zithoek van onze caravan

Zithoek van onze caravan

Keukentje en badkamer van onze caravan

Keukentje en badkamer van onze caravan

Het verblijf bij deze KOA is ons goed bevallen. Liefst slapen we natuurlijk midden in de natuur, maar dit was voor een nachtje zeker niet verkeerd. En zo’n caravan is veel leuker en comfortabeler dan de gemiddelde cabin!

Inferno Cone

Terug bij Craters of the Moon National Monument is onze eerste stop Inferno Cone, een kleine niet-actieve vulkaan van het type ‘sintelkegel’ (leuk woord voor Scrabble). Je kunt deze vulkaan beklimmen door simpelweg tegen de kale helling op te lopen. Dat blijkt nog best vermoeiend vanwege het mulle, zanderige oppervlak. De bodem is hier zó zwart, dat het lijkt alsof we een enorme berg steenkool aan het beklimmen zijn.

Inferno Cone

Inferno Cone

Op de top van Inferno Cone bevindt zich geen krater: de bovenkant is vlak. Je kunt vanuit hier mijlenver kijken in alle richtingen. Zover het oog reikt, zien we de voormalige lavastromen die ooit zijn ontstaan vanuit de Great Rift: een scheur in de aardkorst met een lengte van 85 km. Wat een uitzicht! We worden weer eens met onze neus op de feiten gedrukt: alles in Amerika is groot, groter, grootst. Alleen al dit park is bijna veertig keer zo groot als de Hoge Veluwe. Slechts een klein deel van het park is via wegen en paden te bereiken. Echte diehards kunnen hier natuurlijk de wildernis in, maar waarom je dat zou willen is mij een raadsel…

Inferno Cone

Uitzicht vanaf Inferno Cone

Apollo-missie

Ik snap volledig waarom ze het hier in 1924 ‘Craters of the Moon’ hebben genoemd, ruim vóór de eerste maandlanding. Ter voorbereiding op hun maanmissie trainden astronauten uit het Apollo-programma in 1969 zelfs in dit gebied. Dat klinkt waarschijnlijk spannender dan het in werkelijkheid geweest is: astronauten leerden destijds voornamelijk om geologische samples af te nemen. Uiteindelijk bleek het maan-oppervlakte wezenlijk anders te zijn dan gedacht: de kraters op de maan zijn ooit gevormd door meteoriet-inslagen, terwijl de kraters hier in Idaho natuurlijk voortkomen uit vulkanische activiteit. Achteraf bezien vertoont het landschap hier waarschijnlijk veel meer overeenkomsten met de planeet Mars.

Broken Top Loop Trail

Als kers op de taart lopen we nog de Broken Top Loop Trail, een bescheiden wandelpad van zo’n drie kilometer dat langs allerlei interessante vulkanische verschijnselen voert. Bij de parkeerplaats nemen we een trail guide mee, een klein boekje met uitleg over de geologische bezienswaardigheden tijdens de wandeling. Het is erg rustig: we komen niemand tegen. Helaas zijn we nét te laat voor de ranger guided hike. We zullen het dus met ons boekje moeten doen.

Broken Top Loop Trail

Broken Top Loop Trail

Craters of the Moon National Monument heeft niet alleen kraters, voormalige lavastromen en sintelkegels, maar ook lava-grotten en lava tubes. Lava tubes zijn ondergrondse tunnels die ooit zijn ontstaan doordat de bovenste laag lava al begon te stollen, terwijl in de diepte hete lava bleef doorstromen. In totaal zijn er vijf grotten opengesteld voor het publiek. Vier van deze grotten zijn gelegen aan de Caves Trail, die wij gezien de tijd besluiten over te slaan. De Buffalo Caves liggen wél op onze route van vandaag, maar een blik in de donkere, nauwe spleet in de grond weerhoudt ons van een ondergronds avontuur. Het plafond oogt hier zó laag, dat een helm ons geen overbodige luxe lijkt. Helaas gaan onze krachtige zaklampen dus onverrichter zake terug in onze rugzak.

Visitor center

Bij het bezoekerscentrum zit ook een klein winkeltje, waar ik als souvenir de National Park Edition van Monopoly koop. Leuk voor in de spellenkast! Het is toch veel leuker om een ranger station te plaatsen in Yellowstone dan een hotel op de Kalverstraat?

Eén ding is ons (dankzij de talloze educatieve informatieborden) wel duidelijk geworden tijdens dit bezoek aan Craters of the Moon: als je al onder de indruk bent van het vulkanische landschap hier, wacht dan maar totdat je een bezoek hebt gebracht aan Hawaï. O jee, ze brengen ons nog op (dure) ideeën!

EBR-I

Voldaan verlaten we het weinig bezochte park en rijden we terug richting Arco en de Idaho National Laboratory. We zullen een kijkje gaan nemen bij de Experimental Breeder Reactor I, oftewel ‘EBR-I’. Dit is de allereerste kerncentrale ter wereld. In december 1951 werd hier voor het eerst in de geschiedenis voldoende kernenergie opgewekt om maar liefst vier hele gloeilampen van elektriciteit te voorzien.

Ingang van EBR-I

Ingang van EBR-I bij Arco

Uiteindelijk werd de energieopbrengst van deze centrale voldoende opgekrikt om in ieder geval aan de energiebehoefte van het eigen gebouw te voldoen. De kerncentrale was hiermee natuurlijk totaal niet rendabel, maar dat hoefde ook niet. EBR-I was namelijk bedoeld om concepten op kleine schaal te kunnen testen, niet om daadwerkelijk energie te produceren voor een stad of dorp. De kerncentrale bleef in gebruik tot 1964 en werd daarna vervangen door de Experimental Breeder Reactor II, die even verderop is gelegen.

Controlekamer van kerncentrale EBR-I

Controlekamer van kerncentrale EBR-I bij Arco

Guided tour

De EBR-I is het enige gebouw van de Idaho National Laboratory dat open is voor publiek. Medewerkers van het laboratorium verzorgen hier gratis rondleidingen. Als we binnenkomen, kunnen we meteen aansluiten bij een guided tour samen met een Amerikaans gezin met twee jonge kinderen. De kerncentrale verkeert nog helemaal in de oude staat, met als verschil dat er geen nucleaire brandstof meer aanwezig is. Wel hangen er voor alle zekerheid overal geigertellers om straling te detecteren.

Buiten het gebouw bevinden zich twee gigantische prototypes van nucleair aangedreven vliegtuigmotoren. Het idee is gelukkig nooit in de praktijk gebracht: het bleek te lastig om de vliegtuigbemanning te beschermen tegen straling. En wat te doen als zo’n vliegtuig ergens neerstort?

Prototypes van kernreactoren voor nucleair aangedreven vliegtuigen

Prototypes van kernreactoren voor nucleair aangedreven vliegtuigen

Het is echt reuze-interessant om hier rond te lopen. Ook de Amerikaanse kinderen vermaken zich overduidelijk. We nemen een kijkje in de control room, bij het reactorvat, en luisteren aandachtig naar alles wat de gids te vertellen heeft. Uiteraard heeft het kernenergie-verhaal twee kanten. De ontwikkeling ervan ging hand in hand met de ontwikkeling van atoomwapens. Dat is hier goed te merken aan de vele informatiebordjes over dat thema. Daarnaast is er tijdens de rondleiding veel aandacht voor de kernrampen bij o.a. Three Mile Island, Tsjernobyl en Fukushima.

Op naar Montana

We vermaken ons hier zeker enkele uren. Maar helaas, we moeten weer door: vandaag hebben we nog een aantal uur autorijden voor de boeg. De bedoeling is dat we overmorgen in Jasper National Park in Canada zullen zijn, 1350 kilometer verderop. We rijden die afstand in drie dagen, waarvan vandaag de eerste is. De route van zo’n 500 kilometer over Highway 93 leidt ons door de prachtige natuur van het Salmon-Challis National Forest en de Selway-Bitterroot Wilderness. Het is erg rustig op de weg. We maken snel kilometers en genieten onderweg van de mooie natuur.

U.S. Highway 93 bij Chilly, Idaho

U.S. Highway 93 bij Chilly, Idaho

Missoula

Onze eindbestemming voor vandaag is de stad Missoula, de een-na-grootste stad van de staat Montana. Zowel Idaho als Montana zijn erg dunbevolkt. Missoula mag dan de grootste stad in de wijde omgeving zijn, er wonen slechts zo’n 60.000 mensen.

Wanneer we ons hotel naderen, denken we in de verte in een flits een mooie zonsondergang te zien. We hebben het mis: de oranje gloed van een enorme bosbrand omsluit de stad. In de stad zelf is er verder nog niets van de brand te merken, maar we weten direct dat het in het bos flink mis moet zijn.

Overnachting: Super 8 Missoula / Reserve St. ($ 78)
Afstand afgelegd: 623 km

Yellowstone naar Arco

Helaas nadert het einde van ons verblijf in Yellowstone. Dit park is met recht één van de bekendste natuurparken ter wereld: wat hebben we genoten! Maar voordat we vertrekken, zullen we eerst nogmaals de geiserbassins bezoeken. We hebben namelijk nog steeds niet alle geisers op ons wensenlijstje gezien.

Firehole Canyon

Voordat we naar de geiserbassins gaan, rijden we eerst over de Firehole Canyon Drive. Deze smalle eenrichtingsweg slingert door het bos in de buurt van Madison Campground. De enige noemenswaardige stop hier is bij de Firehole Falls. Noemenswaardig, maar niet gedenkwaardig. De waterval behelst niet veel meer dan een uit de kluiten gewassen stroomversnelling. Iets verder stroomafwaarts is een plek waar je in de rivier kunt zwemmen. Hier helaas geen warm bronwater, en het weer moedigt ook niet echt aan om een duik te nemen. We laten het aan ons voorbijgaan en rijden verder richting de geisers.

Fountain Paint Pot

Allereerst stoppen we bij de Fountain Paint Pot. Dit is een grote mud pot: warm bronwater heeft zich hier vermengd met losse grond. Het resultaat is een borrelende, blubberige bende. Wat bijzonder is aan deze specifieke mud pot, is dat de modder een rozige pastelkleur heeft. Rondom de Fountain Paint Pot bevinden zich nog diverse andere bronnen en kleine geisers.

Dode bomen bij Fountain Paint Pot

Dode bomen bij Fountain Paint Pot

In de vulkanische actieve gebieden van Yellowstone zie je véél dode bomen. Uiteraard is dit het gevolg van de voor bomen ongezonde omstandigheden: kokend heet water, extreem zuur water, extreem basisch water… Dat doet zelfs de meest geharde boom al snel de das om.

Black Sand Basin & Upper Geyser Basin

We parkeren onze auto bij het Black Sand Basin, niet ver van de gekte bij Old Faithful. Vanaf deze parkeerplaats kunnen we uiteraard het Black Sand Basin verkennen, maar er loopt ook een trail naar het noordelijke deel van het Upper Geyser Basin. Dat komt goed uit, want dat is précies het deel dat we nog moeten verkennen.

Emerald Pool

Emerald Pool

In het Black Sand Basin is Emerald Pool een aanrader, maar de grootste verrassing wacht ons in het Upper Geyser Basin. De Morning Glory Pool steelt de show en is een van mijn absolute favorieten in het park. Extreem helder, diep en kleurrijk. Hij ligt op een wat afgelegen plek, maar sla hem zeker niet over!

Morning Glory Pool

Morning Glory Pool

Op herhaling

Omdat we er toch in de buurt zijn, stoppen we nog een laatste keer bij de Grand Prismatic Spring. Daar kan namelijk zelfs de Morning Glory Pool niet tegenop. We nemen afscheid van deze mooie plek en rijden via de Firehole Lake Drive langzaam richting de uitgang van het park.

Grand Prismatic Spring

Toeristen op de boardwalk bij Grand Prismatic Spring

West Yellowstone

We verlaten het park in westelijke richting. Nadat we het toegangsstation van het nationale park zijn gepasseerd, wacht ons een kleine cultuurshock. In het aan het park grenzende stadje West Yellowstone is het een drukte van jewelste. Híér verblijven dus de mensenmassa’s die we de afgelopen dagen in het park zijn tegengekomen. Nu zijn er in Amerika genoeg gezellige toeristenstadjes, maar dit stadje hoort daar absoluut niet bij. Het is een deprimerende omgeving: veel asfalt, weinig sfeer. We vervolgen dus snel onze weg in de richting van het dorpje Arco, zo’n drie uur rijden hiervandaan.

Op safari buiten Yellowstone

Na enkele tientallen mijlen te hebben gereden, zie ik bij een bruggetje een aantal auto’s geparkeerd staan in de berm. Naast de auto’s staan mensen met indrukwekkend grote lenzen op hun camera’s. Linda neemt snel gas terug en parkeert de auto vakkundig op een vrij plekje in de berm. We gokken dat er misschien een beer te zien zal zijn. Maar tot onze grote verrassing staat er een eland in het water, niet ver van het bruggetje. Wat mooi zeg! En wat is ‘ie groot; een flink trekpaard is er niets bij. Stilletjes blijven we de eland een poosje bewonderen.

Eland

Eland bij Island Park, Idaho

Verderop op de route stoppen we bij een Walmart om groot in te slaan. De afgelopen zeven dagen hebben we immers geen grote supermarkten meer gezien. In Yellowstone en Grand Teton National Park is weliswaar genoeg te krijgen, maar het is toch voordeliger om voorraden in te slaan buiten de parken. En voor de Walmart geldt natuurlijk ook: de keuze is reuze. Zóveel keuze zelfs, dat het ons soms duizelt. Een bezoekje aan een drukke Walmart kan vermoeiender zijn dan een urenlange bergwandeling.

Kernenergie

We vervolgen onze route en worden tijdens de rit getrakteerd op prachtige, dreigende luchten. Als we Arco naderen, rijden we dwars over het uitgestrekte terrein van de Idaho National Laboratory. Hier werd en wordt veel onderzoek gedaan naar kernenergie. Verspreid over een terrein van bijna 2500 km2 zijn meer dan 50 kernreactoren gebouwd, waaronder de eerste experimentele kernreactor ter wereld. Deze ‘EBR-I’ zullen we morgen gaan bezoeken; daarover dus snel meer!

Dreigende luchten in de buurt van Arco

Dreigende luchten in de buurt van Arco

Verblijf in stijl

Aangekomen in Arco rijden we over een onverhard weggetje naar de camping waar we vanavond zullen slapen. Dit is voor de verandering geen camping in een natuurgebied, maar een commerciële camping van KOA. KOA is één van de bekendste campingketens in de Verenigde Staten. We hebben hier voor een schappelijk bedrag een caravan gehuurd voor één nacht. Compleet met eigen keuken, badkamer, air conditioning en een opgemaakt tweepersoonsbed. Wat een luxe!

Druiven eten in de caravan

Druiven eten in de caravan

Craters of the Moon

De KOA-camping oogt erg gezellig. Er is zelfs een klein zwembadje, maar een frisse duik zit er voor ons niet in. We hebben het plan opgevat om vanavond nog naar Craters of the Moon National Monument af te reizen (circa dertig minuten rijden vanaf de camping), en het is inmiddels al laat op de middag. De belofte van een uitgestrekt park vol met vulkanisch gesteente – een waar maanlandschap – lonkt.

North Crater Flow Trail

North Crater Flow Trail

Alhoewel Craters of the Moon niet de status ‘National Park’ heeft, zou je dat bijna wel denken. Er is een mooi bezoekerscentrum, een aantrekkelijke camping en de parkwegen en paden zijn pico bello. Wat een bijzonder landschap is dit zeg! Stiekem hebben we een beetje spijt dat we hier niet zullen overnachten op de parkcamping (‘first come-first served’-basis).

North Crater Flow Trail

North Crater Flow Trail

Uitzicht vanaf Inferno Cone

Uitzicht vanaf Inferno Cone

We lopen twee korte verharde trails, de North Crater Flow Trail en de Devil’s Orchard Trail. Dankzij de lichtbewolkte luchten en de naderende zonsondergang lukt het om enkele prachtige foto’s te maken.

Inferno Cone

Inferno Cone

Avond

Vlak voordat het donker begint te worden, rijden we weer terug naar de KOA in Arco. We worden getrakteerd op een schitterende zonsondergang; een fijne manier om de dag af te sluiten! Morgenvroeg willen we opnieuw een bezoek brengen aan Craters of the Moon. Na een geïmproviseerde avondmaaltijd in onze caravan kruipen we vlug onder de wol. Vannacht zullen we trouwens allebei voor het eerst in ons leven in een caravan slapen, weer een ervaring erbij!

Zonsondergang bij Arco

Zonsondergang bij Arco

Overnachting: Craters of the Moon / Arco KOA ($ 57)
Afstand afgelegd: 425 km

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén