Met ons felbegeerde toegangskaartje voor de weg naar Mount Edith Cavell, melden we ons bij de wegafzetting. We mogen uiteraard doorrijden. Vanaf hier is het nog veertien kilometer rijden naar de parkeerplaats. Helaas is het wederom een grijze dag. We zullen het er maar mee moeten doen! Vol goede moed beginnen we aan de korte wandeling naar Edith Cavell Lake via de Path of the Glacier Trail.
Edith Cavell blijkt een Britse verpleegster te zijn geweest die tijdens de Eerste Wereldoorlog in België werd gefusilleerd door de Duitsers. Een jaar na haar dood besloten de Canadezen deze berg naar haar te vernoemen.
Muggenhel
De trail is helaas niet alleen populair onder toeristen, maar ook onder muggen. Dat zal met de combinatie van bewolkt weer, weinig wind, genoeg water en méér dan genoeg vers mensenbloed te maken hebben. We zijn niet voor één gat te vangen en hebben kleine muskieten-hoofdnetjes meegenomen vanuit Nederland. Het levert ons – behalve een mugvrij hoofd – jaloerse blikken van andere wandelaars op.
Aangekomen bij Edith Cavell Lake zien we de gletsjer liggen die dit meer van water voorziet. Het plan was eigenlijk om verder omhoog te lopen over de Edith Cavell Meadows Trail, voor meer mooie uitzichten. Maar ik voel me niet zo fit, en de muggen nodigen niet echt uit om verder te lopen. We besluiten het dus maar te houden bij dit korte bezoek en lopen terug naar onze auto.
Athabasca Falls
De rest van de dag staat in het teken van watervallen. We maken eerst een stop bij de Athabasca Falls, een brede waterval waar de rivier zich met veel kracht een aantal meters naar beneden stort. Je hoeft er nauwelijks voor te lopen, want de waterval ligt pal aan de doorgaande weg.
Sunwapta Falls
Iets zuidelijker liggen de Sunwapta Falls. Ook deze watervallen liggen vlak langs de weg. Via een trail van anderhalve kilometer kun je hier ook de Lower Sunwapta Falls bekijken. Deze halen het qua schoonheid weliswaar niet bij de Upper Sunwapta Falls of de Athabasca Falls, maar de rust hier (dankzij de meer afgelegen ligging) maakt dat goed.
Miette Hot Springs
Ik voel me nog steeds redelijk futloos, maar gelukkig vergt niet iedere activiteit hier veel energie. In de Canadese Rockies liggen op diverse plekken hot springs. Eén daarvan bevindt zich in een uithoek van Jasper National Park: Miette Hot Springs. Het is een hot spring waar een heel zwembaden-complex omheen gebouwd is. Het warme water is heerlijk en we blijven enkele uren relaxen in de verschillende buitenbaden.
In de kleedruimte hangt de beste uitvinding van deze vakantie: de badkleding-centrifuge! Een klein apparaatje waar je een natte zwembroek of een nat zwempak in kunt stoppen. Door op de deksel te drukken, wordt de centrifuge-stand geactiveerd. En – tada – na tien seconden heb je een vrijwel droog zwemkledingstuk in je handen. Toch jammer dat ze dat in Nederland niet kennen! Ik heb er in ieder geval nog nooit één gezien…
Wees overigens gewaarschuwd als je een bezoek brengt aan de Miette Hot Springs: de parkeerplaats wordt geterroriseerd door Bighorn Sheep. Hoewel deze dieren normaal gesproken vrij schuw zijn, deinzen de exemplaren hier nergens voor terug.
Daarnaast hebben ze de gewoonte ontwikkeld om te likken aan autobanden en uitlaatpijpen; dat schijnt een lekkere zoute snack voor ze te zijn. Toch lijkt dit ons niet echt gezond…
Overnachting: Wapiti Campground ($ 31)
Afstand afgelegd: 265 km