Vandaag gaan we een hele dag wandelen in de omgeving van Lake O’Hara, een meer dat op 2.000 meter hoogte in het alpiene deel van Yoho National Park ligt. Om dit kwetsbare gebied te beschermen, worden toeristen hier zoveel mogelijk geweerd. Je mag er niet met je eigen auto heen, maar moet verplicht gebruik maken van een pendelbus. Slechts enkele tientallen gelukkigen mogen iedere dag met deze bus mee. Buskaartjes zijn aan het begin van het seizoen via internet te koop, maar je moet daarbij wel vingervlug zijn: binnen enkele seconden zijn alle kaartjes voor het hele seizoen steevast al verkocht.
Pendelbus
Onze bus vertrekt om 8.30 uur. We zorgen ervoor dat we ruim van tevoren aanwezig zijn. Het geluk is vandaag met ons: er is eindelijk sprake van stralend weer. De afgelopen week waren de luchten vrijwel continu grijs. De vriendelijke ranger bij de bushalte vertelt zelfs opgewekt dat het hier het hele seizoen nog niet zo zonnig is geweest als vandaag.
Tijdens de busrit (van een klein half uurtje) zien we langs de kant van de weg diverse wandelaars. Mocht je er niet in geslaagd zijn om een kaartje voor de bus te bemachtigen, dan is het namelijk wel toegestaan om te voet richting Lake O’ Hara te gaan. Dat betekent echter dat je elf kilometer zult moeten afleggen over een vrij saaie bosweg. Bovendien zul je, als je pech hebt, aan het einde van de dag weer elf kilometer terug moeten wandelen. Een plekje in een bus terug is soms wel mogelijk, maar natuurlijk niet gegarandeerd.
Lake O’Hara
De bus stopt aan de oever van Lake O’Hara. En meteen is duidelijk waarom dit het ábsolute paradijs binnen de Canadese Rockies is. Het azuurblauwe water, de serene rust, de prachtige bergtoppen om het meer heen… Wat is dit waanzinnig mooi zeg! Dit moet echt een van de best bewaarde geheimen in de regio zijn. De bekendere, toeristische bergmeren vallen hier absoluut bij in het niets.
Aan de oever van Lake O’Hara bevindt zich Le Relais Day Shelter, een klein winkeltje waar je – zeer beperkt – versnaperingen en verpakt ijs kunt kopen. Aan het water bevindt zich ook de Lake O’Hara Lodge, en iets verder terug langs de weg ligt een camping. Zowel de lodge als de camping zijn zeer exclusief: reserveren is niet eenvoudig. Beide accommodaties zijn kleinschalig en doen dus geen afbreuk aan de serene rust die rond Lake O’Hara heerst.
De Lake O’Hara Trails Club is een vereniging die de wandelroutes rond Lake O’Hara beheert en ook de Day Shelter uitbaat. In Nederland heb ik al uitgebreid voorbereidend onderzoek gedaan naar de beschikbare trails. Een aantal trails is namelijk zeer technisch, en zeker niet geschikt voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Gelukkig hebben we ook de keuze uit een aantal niet-technische trails.
Lake McArthur
We kiezen ervoor om te starten met een wandeling naar Lake McArthur. Het begin van deze route loopt vrij steil omhoog door een bosrijk gebied. Best afzien! We houden onze bear spray paraat, want de kans om hier tegen een grizzlybeer aan te lopen is vrij groot. Wij zijn immers te gast in hun territorium. En omdat hier zo weinig wandelaars zijn, lopen de beren hier relatief ongehinderd rond.
Na een tijdje maakt de dichte begroeiing plaats voor een open gebied. We lopen langs een klein bergmeer met de naam ‘Schäffer Lake’ en vervolgen dan onze weg over het zeer rotsachtige pad richting Lake McArthur. De zon staat steeds hoger aan de hemel, dus tijdens het klauteren is flink zweten inmiddels onvermijdelijk.
Als we aankomen bij Lake McArthur, blijven we een half uurtje zitten om even bij te komen en de omgeving in ons op te nemen. De prachtige vergezichten hoeven we slechts met weinigen te delen. Wat een bofkonten zijn we toch!
We lopen terug naar Lake O’Hara via dezelfde route, en maken daar dankbaar gebruik van het winkeltje. Koude frisdrank en een ijsje, dat gaat er wel in!
Lake Oesa
Nadat we ook nog een paar muesli-repen naar binnen hebben gewerkt, beginnen we aan wandeling nummer twee. We lopen eerst een stukje over het vlakke pad dat Lake O’Hara omcirkelt. Halverwege het meer nemen we echter de afslag naar een steil pad, dat vlak langs het meer blijft lopen. Vanaf hier maken we snel hoogtemeters. Gaandeweg krijgen we een steeds beter uitzicht over de wijde omgeving, en Lake O’Hara is van bovenaf misschien nog wel mooier dan vanaf de oever. Ook deze trail is er één van absolute wereldklasse.
Het pad slingert langs een tweetal kleine maar prachtige bergmeren: Yukness Lake en Victoria Lake. In de brandende zon is het ook nu flink aanpoten. Onze watervoorraad slinkt zienderogen, maar gelukkig hebben we meer dan genoeg water meegenomen. Pas op het allerlaatste moment komt onze eindbestemming, Lake Oesa, in zicht.
Onze pauze hier houden we wat korter dan bij Lake McArthur. We willen er zeker van zijn dat we tijdig terugkeren bij onze pendelbus bij Lake O’Hara. Het zou vervelend zijn als we vanavond nog elf kilometer terug zouden moeten lopen naar de auto, want we zijn vandaag al genoeg afgepeigerd. 😉
Honger
Op de terugreis in de bus is de sfeer uitgelaten en ontspannen: veel wandelaars delen hun ervaringen van die dag. Extreem voldaan (en hongerig) sluiten we onze dag af met een maaltijd. We gaan hiervoor naar hetzelfde hotel als gisteren, maar kiezen voor een ander restaurant: de Explorers Lounge. Ook hier weer erg goed eten. Tot onze verbazing doet onze ober zijn uiterste best om ons volledig in het Nederlands te woord te staan. De beste man is een voormalig militair en heeft op die manier de Nederlandse taal opgepikt. We hebben hem een goede fooi gegeven; die had hij wel verdiend!
Overnachting: Lake Louise Campground ($ 31)
Afstand afgelegd: 30 km