Galapogos

Het is weer tijd om ons tentje af te breken. We hebben hier in totaal drie nachten overnacht. Dat is toch wel lekker hoor: je hebt dan écht het gevoel dat het even je ’thuis’ is geweest. Het gebeurt tijdens onze Amerika-reizen niet zo vaak dat we drie nachten achtereen op dezelfde plek verblijven: er is nou eenmaal zóveel te zien! En de afstanden zijn groot…

Onze tent bij de Athabasca River op Wapiti Campground

We rijden vandaag opnieuw over de Icefields Parkway, maar ditmaal in zuidelijke richting. Het is absoluut geen straf om deze prachtige weg twee keer te moeten rijden: je ziet toch altijd weer nieuwe dingen. Bovendien zien we de bergen en landschappen nu vanaf de andere kant, hetgeen soms voordelen biedt bij het maken van dé perfecte foto.

Beauty Creek & Stanley Falls

Nog binnen de parkgrenzen van Jasper National Park vind je de trail naar Stanley Falls, waarbij je langs de oever van de Beauty Creek loopt. Inderdaad, wederom een wandeling naast een kloof met een rivier! Deze relatief korte hike vormt voor ons een positieve verrassing. Het is er heerlijk rustig en het pad is op een natuurlijke manier aangelegd. Geen hekken op fotogenieke plekken dus.

Trail langs Beauty Creek

We delen het pad met een groepje jongeren. Deze jongens maken er bij watervallen een sport van om stukken boomstam in het water te gooien, om vervolgens te zien wiens boomstam het verst afdrijft voordat ‘ie ergens blijft steken. De puber-versie van Poohsticks (bedenker: Winnie-the-Pooh) dus eigenlijk. Ik heb geen idee of dit allemaal is toegestaan binnen de regels van Parks Canada, maar er is nergens een ranger te bekennen om de jongens er in dat geval op aan te spreken.

Parker Ridge

We hervatten onze route over de Icefields Parkway en passeren opnieuw de Athabasca Glacier. Ook vandaag is het hier een drukte van jewelste: hele busladingen toeristen willen de gletsjer bekijken. Ofwel te voet, ofwel met de gletsjerbus van het Discovery Center.

Athabasca Glacier

Niet ver hiervandaan bevindt zich een wandelpad met uitzicht op een nog véél mooiere gletsjer. De Parker Ridge Trail leidt naar een hooggelegen plek waarvandaan je een onbelemmerd uitzicht hebt over de Saskatchewan Glacier. Net als de Athabasca Glacier maakt deze gletsjer onderdeel uit van het Columbia Icefield. Je moet er wel een klimmetje voor overhebben, want Parker Ridge ligt ongeveer 250 meter hoger dan de trailhead.

Uitzicht op Saskatchewan Glacier vanaf Parker Ridge

Omdat de Saskatchewan Glacier geen massatoerisme kent, bevalt hij me véél beter dan de Athabasca Glacier. Wat een rust en ongereptheid! We nemen uitgebreid de tijd om te genieten van het uitzicht. Omdat het hierboven behoorlijk waait, voelt het echter al snel wat frisjes aan. Onze fleecevesten komen nu dus goed van pas.

Saskatchewan Glacier

Tijdens de afdaling valt op dat veel medetoeristen de beklimming toch als pittiger ervaren dan wij dat hebben gedaan. Om de haverklap krijgen we de vraag: ‘Are we almost there yet?’ En: ‘Are the views worth the climb?’ Die laatste vraag kunnen we gelukkig beantwoorden met een volmondig ‘ja’! Wat een fijne wandeling was dit weer.

De weg terug

Na een lekker koud drankje uit eigen koelbox stappen we opnieuw in onze bolide. De rest van de Icefields Parkway stoppen we niet meer, behalve voor een foto hier en daar. Een paar dagen geleden hebben we dit deel van de weg immers al uitgebreid bekeken.

Linda bij Waterfohl Lakes

Onderweg worden we wederom beloond met een zwarte beer langs de kant van de weg. Helaas blijft hij redelijk verscholen tussen de bosjes zitten, dus geweldige foto’s levert het niet op.

Zwarte beer langs Icefields Parkway

Lake Louise Campground

De komende drie nachten zullen we slapen op een camping bij Lake Louise, in Banff National Park. Die camping zullen we als thuisbasis gebruiken voor de bezienswaardigheden in Banff National Park zelf en het nabijgelegen Yoho National Park. De meeste toeristen kiezen er echter voor om te verblijven in het dorp Banff, een half uur rijden hiervandaan. Of het dorp Canmore, nog een half uur verderop (buiten de parkgrenzen). Lake Louise zouden wij écht aan iedereen van harte willen aanbevelen: 1. het is hier vele malen rustiger dan in het hectische dorp Banff; 2. je zit ook nog eens lekker centraal, op steenworp afstand van o.a. Lake Louise, Moraine Lake en de meren in Yoho National Park.

Eekhoorntje bij onze tent op Lake Louise Campground

Bovenstaande aanbeveling geldt vooral voor de kampeerders onder ons. Hotelkamers heb je hier ook wel, maar die beginnen zo’n beetje bij 300 euro per nacht. Dat zal voor de meeste reizigers iets te gortig zijn, zeker als je drie à vier weken op reis bent. De hotels in het dorp Banff zijn overigens ook niet bepaald goedkoop. Sowieso is Canada een relatief duur land: uit eten gaan en boodschappen doen zijn hier een stuk prijziger dan in de Verenigde Staten.

Beschermd door 7.000 volt

Lake Louise Campground bestaat uit twee delen: een afzonderlijk deel voor campers en een afzonderlijk deel voor tentkampeerders. Het deel voor tentkampeerders is geheel omsloten door een metershoog hek, dat dag en nacht onder stroom staat. De ligging van de camping maakt dat beren van nature geneigd zijn om door dit gebied te trekken. Omdat het daarbij in deze contreien vaak niet om de relatief onschuldige zwarte beer gaat, maar om de veel gevaarlijkere grizzlybeer*, leverde dat in het verleden soms gevaarlijke situaties op. Het elektrische hek moet de beren dus op afstand houden. Desondanks is het nog steeds verboden om eten en drinken in je tent te bewaren; dat dient veilig in de auto of in een bear box opgeborgen te worden.

Leuk weetje: halverwege de jaren 2000 heeft Parks Canada overwogen om een tien kilometer lang elektrisch hek om het hele dorp Lake Louise te bouwen, maar dat is niet doorgegaan. Het blijft dus van groot belang om bear spray bij je te dragen als je in deze contreien de deur uitgaat.

* Het ezelsbruggetje is niet voor niks: ‘Black: fight back, brown (grizzly): lay down.’ Zwarte beren laten zich over het algemeen afschrikken wanneer je jezelf zo breed mogelijk maakt en flink wat lawaai produceert. Mocht een zwarte beer toch te dichtbij komen, dan zou een fikse tik op de neus al voldoende kunnen zijn om de beer in kwestie te verjagen (overigens zal een moederbeer met jongen vast niet gemakkelijk af te schudden zijn). Bij een ontmoeting met een grizzlybeer is het juist zaak om stilletjes weg te lopen en geen oogcontact te maken. Komt het tot een aanval, dan doe je er goed aan om je op de grond als een balletje op te rollen, je nek te beschermen en je ‘dood’ te houden. Grote kans dat de grizzly dan zijn interesse in je verliest en afdruipt.

In Alaska kent het ezelsbruggetje overigens een iets andere vorm: ‘Black: fight back, brown: lay down, white: goodnight.’ Met andere woorden: kom je een ijsbeer tegen terwijl je geen vuurwapen hebt? R.I.P.

Lake Louise

Omdat de zon nog niet onder is, besluiten we alvast een kijkje te gaan nemen bij Lake Louise (het meer, niet het dorp). Het is nu niet druk, want alle dagjesmensen zijn al weg. Lake Louise is een mooi meer met een indrukwekkende bergwand met gletsjer als achtergrond, maar het lijkt hier tegelijkertijd wel een pretpark. Er is sprake van kanoverhuur, er staat een kolossaal hotel en de wandelpaden zijn breed en geasfalteerd.

Lake Louise met op de achtergrond Victoria Glacier

Hoewel het dorp Lake Louise niet zo groot is, hoef je er niet te verhongeren. Je kunt er zelfs heel lekker eten. Deze eerste avond hebben we dat gedaan in het Timberwolf Pizza and and Pasta Café, één van de drie restaurants van de Lake Louise Inn. Erg lekker!

Overnachting: Lake Louise Campground ($ 31)
Afstand afgelegd: 235 km