Het is ongeveer vier en een half uur rijden van Yosemite Valley naar Sequoia National Park. Het eerste uur daarvan rijden we door Yosemite NP. Wederom maken we een stop bij Tunnel View. Zo vroeg in de ochtend is de lichtinval weer heel anders en dat levert schitterende plaatjes op. Met weemoed vertrekken we uit de prachtige vallei van Yosemite, hoewel we het niet erg vinden om de enorme drukte hier achter ons te laten. Vlak voordat we het park definitief uitrijden, passeren we de afslag naar de Mariposa Grove (een stuk bos waar een groep sequoia-bomen staat). Dit deel van het park is langdurig afgesloten wegens onderhoud aan de infrastructuur. Maar niet getreurd: we gaan vandaag naar een veel betere plek om sequoia’s te bekijken!
Tunnel View in de ochtend
Grant Grove
Zodra we het park eenmaal uit zijn, volgt een niet al te inspirerende route. We rijden dwars door Fresno, een stad met meer dan een half miljoen inwoners. We maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid om hier even naar de supermarkt te gaan en te lunchen. Vóór we Sequoia National Park bereiken, rijden we eerst een klein stukje door King’s Canyon National Park. Helaas is er geen tijd om dit park uitgebreid te bezoeken. Wel stoppen we bij de Grant Grove, waar we de korte maar érg leuke General Grant Tree Trail lopen. Wederom wanen we ons in een aflevering van Bassie en Adriaan.
General Grant Tree Trail
Op een kaart van de omgeving zien we dat er in de buurt een panoramisch punt zou moeten liggen. We stellen onze navigatie in en gaan op pad. De route gaat omhoog over allerlei smalle kronkelweggetjes en we bidden steeds vurig dat we geen tegenliggers zullen tegenkomen. Het panoramisch punt blijkt uiteindelijk niet veel voor te stellen, maar we hebben toch maar mooi een avontuurlijk ritje achter de rug. Omdat deze rustige omgeving ons perfect lijkt voor beren, proberen we die middels een geïmproviseerde lokroep te verleiden om uit de bosjes te komen. Helaas zonder succes.
Linda in een grote omgevallen sequoia-boom
Sequoia National Park
Sequoia National Park ligt tegen King’s Canyon National Park aan, en het duurt dan ook niet lang voordat we alweer in het volgende nationale park zijn. De twee parken worden mede daardoor door liefhebbers vaak aangeduid met ‘SeKi’.
We besluiten om allereerst onze tent op te zetten; dat is bij daglicht toch makkelijker dan in het aardedonker. We lopen ook even binnen bij de verrassend goed gesorteerde campingwinkel annex toeristenwinkel. Daarna hebben we nog ruim de tijd om alvast iets van Sequoia National Park te zien. Hoewel hier gratis pendelbusjes rijden, zit daar bijna niemand in. Iets zegt ons dat het hier helemaal niet zo druk is, en dat we ons dus prima met de auto kunnen verplaatsen. Dat blijkt inderdaad het geval!
Crescent Meadows
De écht hoge bomen bewaren we voor morgen, maar in de avondschemering besluiten we nog een rondje te gaan lopen bij Crescent Meadows. Linda heeft gelezen dat hier rond dit tijdstip vaak beren zitten. Eerst zien, dan geloven. Bij de parkeerplaats staan een aantal auto’s, maar we zien nergens mensen. Zou hier dan tóch een stel vraatzuchtige beren wonen?
Enigszins bang voor wat komen gaat, volg ik een enthousiaste Linda op de trail. Na nog geen honderd meter lopen meent Linda een beer te zien. Ik zie niets. Pas na een paar minuten turen zie ik iets bewegen in het hoge gras. Bij gebrek aan een verrekijker pak ik mijn camera en telelens erbij. Linda blijkt gelijk te hebben! Daar zit toch écht een beer. We blijven een tijdje vol bewondering staan kijken en vervolgen dan weer onze route. Het pad blijkt echter af te buigen richting de beer (help!) en veiligheidshalve besluiten we om rechtsomkeert te maken.
De trail bij Crescent Meadows is een rondwandeling. We kiezen ervoor om het pad dan maar in de andere richting te lopen. Ik blijf ondertussen angstvallig in het hoge gras turen of er niet nóg een beer verstopt zit. Nog geen drie minuten verderop blijf ik verstokt staan. Aan de andere kant van het pad loopt nóg een beer. Deze keer is er geen twijfel over mogelijk en komt er geen telelens aan te pas. Ik was zó op het hoge gras aan het letten, dat ik de bosjes aan de andere kant van het pad helemaal over het hoofd had gezien… De beer blijkt een berin te zijn, want al snel zien we twee jonkies achter haar aan hobbelen. Wow!
Moederbeer
Wilde achtervolging
Inmiddels breekt het angstzweet me uit, want met een moederbeer valt niet te sollen. Opnieuw keren we rechtsomkeert, ditmaal richting het parkeerterrein. De berenfamilie lijkt in eerste instantie niet erg onder de indruk van ons. De beren begeven zich echter precies in onze richting en hun tempo ligt hoog, waarbij ze de route naar onze auto dreigen af te snijden. Gelukkig komen we tijdig (en veilig) bij onze auto aan en kunnen we vervolgens in alle rust genieten van het schouwspel voor ons, al verdwijnen de beren af en toe achter een heuveltje of boom. De jonge welpjes spelen en dartelen naar hartelust. Wat een magisch moment! We kwamen hier in de hoop dat we één beer zouden zien, en vervolgens zien we er vier. En dat in nog geen vijf minuten tijd. Linda’s dag kan uiteraard niet meer stuk en vlak voor zonsondergang stappen we weer in de auto.
Dezelfde moederbeer
Zonsondergang
Eigenlijk zijn we van plan om direct terug naar de camping te rijden, maar de lucht kleurt mooi rood en we beseffen dat we een schitterende zonsondergang zullen missen als we dwars door het bos blijven rijden. We parkeren onze auto daarom op een willekeurige open plek in het bos. Na enig geklauter over rotsen worden we plots beloond met een prachtig uitzicht over de toppen van de bomen heen. We blijven hier een kwartier om te genieten van de ondergaande zon. Eenmaal terug op de camping controleren we voor alle zekerheid of al onze etenswaren, toiletartikelen en stinkende sokken in de bear box zitten en vallen we in een diepe slaap.
Zonsondergang in Sequoia National Park
Overnachting: Lodgepole Campground ($ 22)
Afstand afgelegd: 330 km
