Galapogos

Reizen door de Verenigde Staten en Canada

Tag: Sequoia National Park

Sequoia naar Cambria

Voor de allerlaatste keer deze vakantie breken we ons tentje af. De vakantie zit er echter nog niet op. De komende twee nachten slapen we in Airbnb’s (de eerste keer voor ons!). Daarna slapen we een drietal nachten in een hostel annex hotel in San Francisco.

Aan het afbreken van de tent waren we eerder deze reis niet zoveel tijd kwijt. De tent, slaapzakken en matjes hoefden immers niet steeds netjes te worden opgeborgen: er was ruimte genoeg in onze auto. Maar vandaag pakken we alle kampeerspullen alvast in voor de terugreis, want hier hebben we alle ruimte om dat te doen. Het gastankje dat we bij aanvang van onze reis hebben gekocht zal uiteraard niet mee terug het vliegtuig in mogen. Het tankje is overigens nog lang niet leeg. We hebben geen flauw idee waar we dit materiaal kunnen achterlaten, en helaas weten de park rangers het bij navraag evenmin. We nemen het tankje dus maar mee richting de kust!

General Sherman Tree

Deze ochtend staat de belangrijkste bezienswaardigheid in Sequoia National Park op het programma. We gaan de allergrootste boom ter wereld bezichtigen, de General Sherman Tree. Dat niet alleen, we gaan óók een aantal andere grote sequoia’s van dichtbij zien. Het is erg rustig in het park, en we hebben de parkeerplaats bijna voor onszelf. Toch vreemd, want het is al half juni en dus volop zomer hier. We lopen de General Sherman Trail en de Congress Trail, bij elkaar een kilometer of vier. Het is echt niet te geloven hoe groot die sequoia’s zijn. Van de General Sherman Tree valt je mond zelfs wagenwijd open. Deze jongen is meer dan 80 meter hoog en heeft een omtrek van meer dan 30 meter. De diameter is bijna 8 meter. Dat betekent dat vier volwassen mannen achter elkaar op de grond kunnen gaan liggen, en dan nóg is de boom breder.

General Sherman Tree In Sequoia National Park

General Sherman Tree

Sequoia-bomen zijn dus reusachtig groot, maar er zijn bomen die hoger zijn (de Redwoods aan de Amerikaanse Westkust), bomen die breder zijn (de Baobabs in Afrika) en bomen die ouder worden (de Bristlecone pines in het Great Basin National Park). Deze alinea bewijst wederom dat je écht veel wijzer wordt van Wikipedia. Het verschil tussen Redwoods, Baobabs en Bristlecone pines enerzijds en Sequoia’s anderzijds, is dat ik die eerste drie nooit in het echt heb gezien en die laatste vanaf vandaag wel. Helaas zien we hier geen beren meer, al ligt Crescent Meadows hier slechts twee kilometer vandaan. We zien wel een marmot. Of althans, Linda ziet hem als eerste en ik zie hem – ondanks instructies – pas een paar minuten later. Maar zeg nou zelf: dit beestje is toch uiterst goed gecamoufleerd?

Marmot tussen de sequoia's in Sequoia National Park

Marmot tussen de sequoia’s

Cambria

In de middag verruilen we het sprookjesachtige Sequoia National Park voor de kust. De route hiernaartoe is verrassend mooi. De bochtige Generals Highway (die uiteraard door Sequoia National Park loopt) is een genot om te rijden, en na het verlaten van het park maakt ook Lake Kaweah indruk. We slapen vandaag bij mensen thuis, via Airbnb, in een leuk huis in een groene buitenwijk van Cambria. Cambria is een dorp dat gesitueerd is aan de Stille Oceaan en vormt een overnachtingsplaats voor veel toeristen. Een ouder echtpaar ontvangt ons hartelijk en leidt ons rond in hun woning. Onze kamer is ruim en bovenal gezellig ingericht, mits je van roze accenten en bloemetjesmotieven houdt. De kamer beschikt over een privé-dakterras met (in de verte) uitzicht op de oceaan. Leuk hier!

Zonsondergang vanaf Moonstone Beach Boardwalk in Cambria

Zonsondergang vanaf Moonstone Beach Boardwalk in Cambria

We trekken er ’s avonds nog even op uit om een stukje langs de kust te lopen via de Moonstone Beach Boardwalk. Er staat een straf windje en een fleecevest is hier zeker geen overbodige luxe. Gelukkig zijn we daarop voorbereid. Dat de straffe wind hier allerminst uitzonderlijk is, is ook te zien aan de bomen: die groeien bijna horizontaal in plaats van verticaal! Wanneer we voldoende uitgewaaid zijn, rijden we terug naar onze Airbnb. Voor het eerst in lange tijd ploffen we weer in een ‘echt’ bed.

Overnachting: Airbnb (€ 81)
Afstand afgelegd: 315 km

Yosemite naar Sequoia

Het is ongeveer vier en een half uur rijden van Yosemite Valley naar Sequoia National Park. Het eerste uur daarvan rijden we door Yosemite NP. Wederom maken we een stop bij Tunnel View. Zo vroeg in de ochtend is de lichtinval weer heel anders en dat levert schitterende plaatjes op. Met weemoed vertrekken we uit de prachtige vallei van Yosemite, hoewel we het niet erg vinden om de enorme drukte hier achter ons te laten. Vlak voordat we het park definitief uitrijden, passeren we de afslag naar de Mariposa Grove (een stuk bos waar een groep sequoia-bomen staat). Dit deel van het park is langdurig afgesloten wegens onderhoud aan de infrastructuur. Maar niet getreurd: we gaan vandaag naar een veel betere plek om sequoia’s te bekijken!

Tunnel View in Yosemite National Park

Tunnel View in de ochtend

Grant Grove

Zodra we het park eenmaal uit zijn, volgt een niet al te inspirerende route. We rijden dwars door Fresno, een stad met meer dan een half miljoen inwoners. We maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid om hier even naar de supermarkt te gaan en te lunchen. Vóór we Sequoia National Park bereiken, rijden we eerst een klein stukje door King’s Canyon National Park. Helaas is er geen tijd om dit park uitgebreid te bezoeken. Wel stoppen we bij de Grant Grove, waar we de korte maar érg leuke General Grant Tree Trail lopen. Wederom wanen we ons in een aflevering van Bassie en Adriaan.

General Grant Tree Trail in King's Canyon National Park

General Grant Tree Trail

Op een kaart van de omgeving zien we dat er in de buurt een panoramisch punt zou moeten liggen. We stellen onze navigatie in en gaan op pad. De route gaat omhoog over allerlei smalle kronkelweggetjes en we bidden steeds vurig dat we geen tegenliggers zullen tegenkomen. Het panoramisch punt blijkt uiteindelijk niet veel voor te stellen, maar we hebben toch maar mooi een avontuurlijk ritje achter de rug. Omdat deze rustige omgeving ons perfect lijkt voor beren, proberen we die middels een geïmproviseerde lokroep te verleiden om uit de bosjes te komen. Helaas zonder succes.

Linda in een grote omgevallen sequoia-boom in Sequoia National Park

Linda in een grote omgevallen sequoia-boom

Sequoia National Park

Sequoia National Park ligt tegen King’s Canyon National Park aan, en het duurt dan ook niet lang voordat we alweer in het volgende nationale park zijn. De twee parken worden mede daardoor door liefhebbers vaak aangeduid met ‘SeKi’.

We besluiten om allereerst onze tent op te zetten; dat is bij daglicht toch makkelijker dan in het aardedonker. We lopen ook even binnen bij de verrassend goed gesorteerde campingwinkel annex toeristenwinkel. Daarna hebben we nog ruim de tijd om alvast iets van Sequoia National Park te zien. Hoewel hier gratis pendelbusjes rijden, zit daar bijna niemand in. Iets zegt ons dat het hier helemaal niet zo druk is, en dat we ons dus prima met de auto kunnen verplaatsen. Dat blijkt inderdaad het geval!

Crescent Meadows

De écht hoge bomen bewaren we voor morgen, maar in de avondschemering besluiten we nog een rondje te gaan lopen bij Crescent Meadows. Linda heeft gelezen dat hier rond dit tijdstip vaak beren zitten. Eerst zien, dan geloven. Bij de parkeerplaats staan een aantal auto’s, maar we zien nergens mensen. Zou hier dan tóch een stel vraatzuchtige beren wonen?

Enigszins bang voor wat komen gaat, volg ik een enthousiaste Linda op de trail. Na nog geen honderd meter lopen meent Linda een beer te zien. Ik zie niets. Pas na een paar minuten turen zie ik iets bewegen in het hoge gras. Bij gebrek aan een verrekijker pak ik mijn camera en telelens erbij. Linda blijkt gelijk te hebben! Daar zit toch écht een beer. We blijven een tijdje vol bewondering staan kijken en vervolgen dan weer onze route. Het pad blijkt echter af te buigen richting de beer (help!) en veiligheidshalve besluiten we om rechtsomkeert te maken.

De trail bij Crescent Meadows is een rondwandeling. We kiezen ervoor om het pad dan maar in de andere richting te lopen. Ik blijf ondertussen angstvallig in het hoge gras turen of er niet nóg een beer verstopt zit. Nog geen drie minuten verderop blijf ik verstokt staan. Aan de andere kant van het pad loopt nóg een beer. Deze keer is er geen twijfel over mogelijk en komt er geen telelens aan te pas. Ik was zó op het hoge gras aan het letten, dat ik de bosjes aan de andere kant van het pad helemaal over het hoofd had gezien… De beer blijkt een berin te zijn, want al snel zien we twee jonkies achter haar aan hobbelen. Wow!

Moederbeer bij Crescent Meadows in Sequoia National Park

Moederbeer

Wilde achtervolging

Inmiddels breekt het angstzweet me uit, want met een moederbeer valt niet te sollen. Opnieuw keren we rechtsomkeert, ditmaal richting het parkeerterrein. De berenfamilie lijkt in eerste instantie niet erg onder de indruk van ons. De beren begeven zich echter precies in onze richting en hun tempo ligt hoog, waarbij ze de route naar onze auto dreigen af te snijden. Gelukkig komen we tijdig (en veilig) bij onze auto aan en kunnen we vervolgens in alle rust genieten van het schouwspel voor ons, al verdwijnen de beren af en toe achter een heuveltje of boom. De jonge welpjes spelen en dartelen naar hartelust. Wat een magisch moment! We kwamen hier in de hoop dat we één beer zouden zien, en vervolgens zien we er vier. En dat in nog geen vijf minuten tijd. Linda’s dag kan uiteraard niet meer stuk en vlak voor zonsondergang stappen we weer in de auto.

Moederbeer bij Crescent Meadows in Sequoia National Park

Dezelfde moederbeer

Zonsondergang

Eigenlijk zijn we van plan om direct terug naar de camping te rijden, maar de lucht kleurt mooi rood en we beseffen dat we een schitterende zonsondergang zullen missen als we dwars door het bos blijven rijden. We parkeren onze auto daarom op een willekeurige open plek in het bos. Na enig geklauter over rotsen worden we plots beloond met een prachtig uitzicht over de toppen van de bomen heen. We blijven hier een kwartier om te genieten van de ondergaande zon. Eenmaal terug op de camping controleren we voor alle zekerheid of al onze etenswaren, toiletartikelen en stinkende sokken in de bear box zitten en vallen we in een diepe slaap.

Zonsondergang in Sequoia National Park

Zonsondergang in Sequoia National Park

Overnachting: Lodgepole Campground ($ 22)

Afstand afgelegd: 330 km

Death Valley naar Bridgeport

Vandaag is de laatste dag die we doorbrengen in de woestijn. We verruilen de uitgestrekte Mojave-woestijn voor het Sierra Nevada-gebergte, waar we een aantal dagen zullen vertoeven.

Mesquite Flat Sand Dunes

Vanaf Furnace Creek vervolgen we onze weg door Death Valley in de richting van Beatty Junction. Even voorbij dat punt maken we een korte stop ter hoogte van de Mesquite Flat Sand Dunes. We lopen een klein stukje de zandduinen op. Ondanks het vroege tijdstip is het al behoorlijk warm. Niet veel later moet onze auto flink werken als de weg over een afstand van twintig kilometer bijna anderhalve kilometer stijgt. Dit resulteert in mooie vergezichten over de laagvlakte achter ons.

Mesquite Flat Sand Dunes

Father Crowley Overlook

In verband met de temperatuur hebben we nog niet veel gewandeld in Death Valley, maar bij de trailhead van Father Crowley Overlook besluiten we het erop te wagen. We lopen maar liefst twee hele kilometers om het uitzichtpunt te bereiken en weer bij ons startpunt te komen. Onze inspanning wordt gelukkig beloond: het uitzicht vanaf de overlook is de moeite meer dan waard. Door het droge woestijnlandschap  zien we de weg kronkelen waarover we zojuist gereden hebben, erg mooi!

Father Crowley Overlook

Whitney Portal

We verlaten het nationale park en rijden in de richting van Lone Pine. Bij deze plaats ligt de toegangsweg naar Whitney Portal, een parkeerterrein en camping in de bossen van de Sierra Nevada. Hemelsbreed ligt Whitney Portal slechts enkele kilometers vanaf Sequoia National Park. De plek is vooral bekend vanwege Mount Whitney, de hoogste berg van de 48 aaneengesloten staten van de VS.

Vanaf Whitney Portal is het mogelijk om in één erg lange wandeldag naar de top van de berg te lopen en weer terug. Wij hebben daar niet de tijd voor (en misschien ook niet de conditie), maar vinden het toch erg bijzonder om hier te zijn. Wanneer we uit onze auto stappen, ruiken we dennenbomen en horen we watervallen. Het is een groot contrast met de woestijn die onderaan de weg ligt. Wat is Amerika toch een gevarieerd land! We lopen een klein stukje langs een waterstroompje, maar hebben helaas te weinig tijd om echt wat te kunnen zien.

Uitzicht vanaf de weg naar Whitney Portal

Mount Whitney is voor veel lange-afstandswandelaars een bekende plek. Het vormt het eindpunt van de John Muir Trail, een wandelroute van 340 kilometer die start in Yosemite Valley en via de Yosemite Wilderness, Ansel Adams Wilderness, King’s Canyon Wilderness en Sequoia Wilderness uiteindelijk naar de top van Mount Whitney leidt. De trail moet erg mooi zijn, maar is zeker niet voor iedereen weggelegd. Van beschaving is onderweg op slechts twee of drie plekken sprake. Proviand dient vooraf door de wandelaars naar deze plekken te worden verstuurd, zodat hun voedselvoorraad tijdens de wandeling kan worden aangevuld. Voor drinkwater zijn de wandelaars aangewezen op stromend water uit de natuur.

Alabama Hills

Terug in de auto rijden we weer in de richting van Lone Pine. Vóór we daar aankomen maken we een kleine detour door een gebied dat bekendstaat als de Alabama Hills, een fotogeniek landschap vol rotsen en heuvels, met op de achtergrond de Sierra Nevada. Er zijn honderden films opgenomen in dit gebied, voornamelijk westerns. De Tuttle Creek Road is erg leuk om te rijden en we stoppen zo nu en dan om foto’s te maken. Een aanrader!

Alabama Hills

Mono Lake

In Lone Pine maken we een stop bij een Mexicaans restaurant. Het is al wat later op de middag en het is nog zo’n tweeënhalf uur rijden naar onze eindbestemming, dus we vervolgen snel onze weg. De U.S. Route 395 is een prachtige weg, met aan onze linkerkant steeds weer de Sierra Nevada en aan onze rechterkant nog altijd de woestijn. Gelukkig is er weinig ander verkeer en mede daardoor is het een genot om hier te rijden.

Na bijna twee uur arriveren we bij Mono Lake, een groot zoutwatermeer. Het zoutgehalte van het water is hier ruim tweemaal zo hoog als in zee. Bij het meer ligt een eenvoudige wandelroute die erg de moeite waard is, de South Tufa Trail. Het pad loopt langs de oever van Mono Lake, op een plek waar tufas uit het water steken. Tufas zijn onder water gevormde kalksteenpilaren die wel iets weghebben van stalagmieten. Bij Mono Lake zijn deze pilaren goed zichtbaar, omdat het waterniveau hier in de jaren veertig door toedoen van de mens sterk is gedaald.

Mono Lake

Overstekend wild

Het is zaak dat we snel verder rijden naar onze accommodatie voor de nacht. Het begint al donker te worden en dat betekent dat autorijden gevaarlijker wordt. Het risico om een hert of ander groot wild aan te rijden is hier een stuk groter dan op de Nederlandse wegen. We rijden dus liever geen grote afstanden in het donker, zeker niet op wegen waarop je geacht wordt met flinke snelheid te rijden. Vóórdat we onze slaapplaats bereiken, zien we op meerdere plekken herten de weg oversteken. Gelukkig zien we ze steeds ruimschoots op tijd.

Mono Lake

De accommodatie voor vanavond bestaat uit een houten cabin met een tweepersoonsbed. We hoeven dus ook vanavond ons tentje niet op te zetten. De uitbaters van deze accommodatie runnen ook een Italiaans restaurant. Helaas blijkt het vanwege het tijdstip niet meer mogelijk om in het restaurant te eten, maar we kunnen nog wel een pizza meenemen om in onze cabin op te eten. We gaan voor de quattro formaggi, die we ondanks onze honger niet opkrijgen. In dit soort gevallen is de oplossing altijd dezelfde: we bewaren de restanten in onze koelbox, zodat Linda de volgende dag koude pizza als ontbijt heeft (precies zoals de Amerikanen dat ook doen). We slapen heerlijk in ons ruime bed in de knusse cabin.

Overnachting: Virginia Creek Settlement ($ 47)
Afstand afgelegd: 430 km

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén