Het zwaartepunt van het natuurschoon in Bryce Canyon bevindt zich niet ver van het visitor center vandaan. Het gebied onder de rim ter hoogte van het visitor center heet ook wel het Bryce Amphitheater. Door dit gebied lopen diverse wandelingen. In alle vroegte trekken we onze wandelschoenen aan en gaan we op pad.
Bryce Amphitheater
Queens-Navajo Loop
We besluiten om vanochtend de Queens Garden Trail en Navajo Loop Trail te combineren. Via de Queens Garden Trail lopen we geleidelijk de vallei in, waar we volledig omringd worden door de hoodoos en arches. Het zachte ochtendlicht zorgt voor prachtige vergezichten. In de jaren negentig werden de bekendste clown en acrobaat van Nederland in deze vallei op de hielen gezeten door een stel boeven. Gelukkig kunnen wij hier zelf zónder angst voor gespuis genieten van de natuur. Via de Najavo Loop Trail bereiken we Wall Street, een steil en zigzaggend pad dat ingeklemd ligt tussen torenhoge rotsmuren. Het kwik begint inmiddels helaas al flink op te lopen. Moe maar voldaan bereiken we de rim.
Queens-Navajo Loop
We rijden terug naar de camping om ons tentje in te pakken en rijden het park uit. Onze volgende stop is Zion National Park. Hoewel Zion op minder dan twee uur rijden van Bryce ligt, doen we er veel langer over: de mooie omgeving dwingt ons met enige regelmaat om onderweg te stoppen. Niet ver van Bryce Canyon treffen we Red Canyon Arch, een mooie tunnel uitgehouwen uit de rotsen. Ook deze plek komt ons wel érg bekend voor. We volgen het voorbeeld van onze jeugdhelden Bassie en Adriaan en zetten de auto hier even stil.
Red Rock Arch
Zion
Omdat we Zion via de oostzijde benaderen, hebben we het voorrecht om over de Zion-Mount Carmel Highway te rijden. Al na de eerste meters wordt het ons duidelijk dat ook dit park in geen enkel opzicht te vergelijken is met de parken die we eerder deze reis hebben bezocht. De warme kleur van de rotsen in combinatie met het weelderige groen zorgt voor een schilderachtig geheel. De weg waarover we rijden is geasfalteerd met roodbruin asfalt en gaat prachtig op in de omgeving.
Zion – Mount Carmel Highway
Canyon Overlook Trail
Het lukt ons eenvoudig om onze auto te parkeren op het kleine parkeerterrein bij de trailhead van de Canyon Overlook Trail. Dit is een korte trail die leidt naar een subliem uitzichtpunt. Tijdens de wandeling wordt direct duidelijk hoe overvloedig de vegetatie hier is, heel anders dan de gortdroge omgeving van Moab. De hitte is er echter niet minder om. We zien om ons heen dat veel mensen de – op zich eenvoudige – klim onderschatten en zonder water op pad gaan. Gelukkig zijn flinke delen van de trail schaduwrijk. Na enig geklauter over rotsen en het passeren van enkele smalle richels worden we beloond met een fantastisch uitzicht over de vallei en de route die nog voor ons ligt.
Canyon Overlook Trail
Uitzicht vanaf eindpunt Canyon Overlook Trail
Maar allereerst moeten we een smalle tunnel met een lengte van bijna twee kilometer overbruggen, een bekende bottleneck in het verkeer. Grote voertuigen zoals campers kunnen hier alléén passeren door beide weghelften tegelijkertijd te gebruiken. Omdat het veel tijd en moeite kost om de tunnel af te sluiten voor verkeer uit de andere richting, betalen bestuurders van grote voertuigen een tarief voor deze service. Aangezien wij in een normale personenauto rijden, is de doorgang voor ons gratis. Wel moeten we enig geduld opbrengen in de onvermijdelijke file vóór de tunnel: er rijden immers heel wat campers op de Amerikaanse wegen!
Watchman Campground
Aan de andere kant van de tunnel volgt een spectaculaire weg die door de canyon naar beneden zigzagt. Niet veel later bereiken we het door ons gereserveerde, idyllische plekje op de Watchman Campground. Onze kampeerplek ligt heerlijk in de schaduw van een groep bomen, en het is er een komen en gaan van eekhoorns en kleurrijke vogels. Zoals op Amerikaanse campings standaard het geval is, beschikken we ook nu over een eigen picknicktafel en een fire pit.
We zetten ons tentje op en besluiten om hier op ons gemak een boek te lezen onder het genot van een hapje en een ijskoud drankje. We blijken onze picknicktafel echter te moeten delen met een kolibrie, die om onduidelijke reden steeds opnieuw onder onze tafel zweeft. Een vorige campingbezoeker zal wellicht zoetigheid hebben gemorst. Het is voor ons de eerste keer dat we een kolibrie in het wild zien. Ongelofelijk hoe stabiel zo’n beestje in de lucht kan blijven hangen door simpelweg op moordend tempo de vleugeltjes heen en weer te bewegen. Prachtig!
Riverside Walk
Omdat het nog enkele uren licht zal zijn, lopen we richting het visitor center om daar een shuttlebus richting het park te nemen. De scenic drive in Zion National Park is buiten de wintermaanden alleen per shuttlebus te bezoeken: er zijn in de canyon simpelweg te weinig parkeerplaatsen om auto’s toe te kunnen laten. We nemen de bus tot de laatste stop, Temple of Sinawava. Hier begint de Riverside Walk, een geasfalteerd pad van enkele kilometers lengte dat ons nóg wat dieper de canyon in voert. Het is een makkelijk begaanbare, populaire route die langs de oever van de Virgin River leidt.
De canyon wordt gaandeweg de wandeling steeds nauwer en is aan het eind van het pad nog maar een tiental meters breed. De rotswanden blijven echter gigantisch hoog, waardoor zonlicht deze plek zo laat op de middag niet meer weet te bereiken. De Riverside Walk loopt uiteindelijk dood op de Virgin River, de rivier die verantwoordelijk is voor het ontstaan van deze canyon. Het is mogelijk om de rivier vanaf dit punt te doorwaden om dieper de nauwe canyon in te komen, een wandeling die bekend staat als The Narrows. Ouderen en gezinnen met jonge kinderen badderen volop bij het startpunt; de échte avonturiers wagen zich verder.
Virgin River langs Riverside Walk
The Narrows
Gelukkig zijn we goed voorbereid en hebben we stevige Teva-sandalen en wandelstokken bij ons. Die wandelstokken zijn nodig om de balans te kunnen bewaren in het snelstromende water en te peilen hoe diep het water is. De hoeveelheid water die per seconde door The Narrows stroomt is sterk variabel, afhankelijk van de hoeveelheid smeltwater die uit hoger gelegen gebieden komt. Tijdens ons bezoek bedraagt de waterafvoer ruim 100 kubieke voet per seconde, relatief veel. Het water staat dan ook regelmatig tot aan ons middel en soms zelfs tot aan borsthoogte. We vermaken ons uitstekend en het water is heerlijk koel. Ook genieten we heimelijk van het geklungel van twee Japanse toeristen vóór ons. Deze dames, gekleed in een kittig jurkje met zonnehoed, worstelen zich door het water terwijl ze hun stiletto-hakken en dure smartphone boven hun hoofd houden. Desondanks houden de twee het verrassend lang vol.
Helaas moeten we wel een beetje op de tijd letten. We moeten immers ook nog terug naar ons startpunt en het lijkt ons niet gemakkelijk om in het donker een veilige weg door het water te vinden. Bovendien rijden de pendelbussen richting het visitor center maar tot een bepaald tijdstip.
Weeping Rock
Terug bij de bushalte blijkt dat we nog een uurtje over hebben. We brengen daarom een bezoek aan Weeping Rock, een ‘huilende’ rotswand. Over een lengte van enkele tientallen meters vallen hier continu druppels water langs de rotswand naar beneden. Mossen en varens gedijen er uitstekend, resulterend in hanging gardens. Leuk om even te zien, en het kost niet veel tijd.
Overnachting: Watchman Campground ($ 20)
Afstand afgelegd: 145 km
